Afhverju eru mismunandi konur nefndar í Guðspjöllunum

Það hefur verið deilumál í gegnum aldirnar  afhverju eru mismunandi konur nefndar í Guðspjöllunum , Þau voru skrifuð  með svo löngu millibili svo það er ekki sem skiptir neinu máli ég held persónalega að allar konunnar hafa verið  þarna Líka  Maria & marta  

MATTEUSARGUÐSPJALL(MATTITYAHU)

 Grafinn ⁵⁷Um kvöldið kom auðugur maður frá Arímaþeu, Jósef að nafni, er sjálfur var orðinn lærisveinn Jesú. ⁵⁸Hann gekk til Pílatusar og bað hann um líkama Jesú. Pílatus bauð þá að fá Jósef hann. ⁵⁹Jósef tók líkið, sveipaði það hreinu línklæði ⁶⁰og lagði í nýja gröf, sem hann átti og hafði látið höggva í klett, velti síðan stórum steini fyrir grafarmunnann og fór burt. ⁶¹María Magdalena var þar og María hin, og sátu þær gegnt gröfinni.

  Hann er upp risinn

28 

þær María Magdalena og María hin til að líta á gröfina

 

MARKÚSARGUÐSPJALL

Lagður í gröf ⁴²Nú var komið kvöld. Þá var aðfangadagur, það er dagurinn fyrir hvíldardag. ⁴³Þá kom Jósef frá Arímaþeu, göfugur ráðsherra, er sjálfur vænti Guðs ríkis. Hann dirfðist að fara inn til Pílatusar og biðja um líkama Jesú. ⁴⁴Pílatus furðaði á, að hann skyldi þegar vera andaður. Hann kallaði til sín hundraðshöfðingjann og spurði, hvort hann væri þegar látinn. ⁴⁵Og er hann varð þess vís hjá hundraðshöfðingjanum, gaf hann Jósef líkið. ⁴⁶En hann keypti línklæði, tók hann ofan, sveipaði hann línklæðinu og lagði í gröf, höggna í klett, og velti steini fyrir grafarmunnann. ⁴⁷María Magdalenaog María móðir Jóse sáu, hvar hann var lagður.

 Hann er upp risinn

16
¹Þá er hvíldardagurinn var liðinn, keyptu þær María Magdalena, María móðir Jakobs og Salóme ilmsmyrsl til að fara og smyrja hann. ²Og mjög árla hinn fyrsta dag vikunnar, um sólarupprás, koma þær að gröfinni. ³Þær sögðu sín á milli: "Hver mun velta fyrir oss steininum frá grafarmunnanum?" ⁴En þegar þær líta upp, sjá þær, að steininum hafði verið velt frá, en hann var mjög stór. ⁵Þær stíga inn í gröfina og sjá ungan mann sitja hægra megin, klæddan hvítri skikkju og þær skelfdust. ⁶En hann sagði við þær: "Skelfist eigi. Þér leitið að Jesú frá Nasaret, hinum krossfesta. Hann er upp risinn, hann er ekki hér. Sjá, þarna er staðurinn, þar sem þeir lögðu hann. ⁷En farið og segið lærisveinum hans og Pétri: ,Hann fer á undan yður til Galíleu. Þar munuð þér sjá hann, eins og hann sagði yður'." ⁸Þær fóru út og flýðu frá gröfinni, því ótti og ofboð var yfir þær komið. Þær sögðu engum frá neinu, því þær voru hræddar.
[Fagnaðarboð öllu mannkyni ⁹Þegar hann var upp risinn árla hinn fyrsta dag vikunnar, birtist hann fyrst Maríu Magdalenu, en út af henni hafði hann rekið sjö illa anda. ¹⁰Hún fór og kunngjörði þetta þeim, er með honum höfðu verið og hörmuðu nú og grétu. ¹¹Þá er þeir heyrðu, að hann væri lifandi og hún hefði séð hann, trúðu þeir ekki.

LÚKASARGUÐSPJALL

Hann er upp risinn 24
¹En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin, sem þær höfðu búið. ²Þær sáu þá, að steininum hafði verið velt frá gröfinni, ³og þegar þær stigu inn, fundu þær ekki líkama Drottins Jesú. ⁴Þær skildu ekkert í þessu, en þá brá svo við, að hjá þeim stóðu tveir menn í leiftrandi klæðum. ⁵Þær urðu mjög hræddar og hneigðu andlit til jarðar. En þeir sögðu við þær: "Hví leitið þér hins lifanda meðal dauðra? ⁶Hann er ekki hér, hann er upp risinn. Minnist þess, hvernig hann talaði við yður, meðan hann var enn í Galíleu. ⁷Hann sagði, að Mannssonurinn skyldi framseldur verða í hendur syndugra manna og krossfestur, en rísa upp á þriðja degi." ⁸Og þær minntust orða hans, ⁹sneru frá gröfinni og kunngjörðu allt þetta þeim ellefu og öllum hinum. ¹⁰Þessar konur voru þær María Magdalena, Jóhanna og María móðir Jakobs og hinar, sem voru með þeim. Þær sögðu postulunum frá þessu. ¹¹En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki. ¹²Pétur stóð þó upp og hljóp til grafarinnar, skyggndist inn og sá þar líkklæðin ein. Fór hann heim síðan og undraðist það, sem við hafði borið.

Þær sem fóru að gröfini

 

JÓHANNESARGUÐSPJALL( Yochanan )

 Jesús krossfestur 

En hjá krossi Jesú stóðu móðir hans og móðursystir, María, kona Klópa, og María Magdalena. ²⁶Þegar Jesús sá móður sína standa þar og lærisveininn, sem hann elskaði, segir hann við móður sína: "Kona, nú er hann sonur þinn." ²⁷Síðan sagði hann við lærisveininn: "Nú er hún móðir þín." Og frá þeirri stundu tók lærisveinninn hana heim til sín.

 Gröfin tóm  20
¹Fyrsta dag vikunnar kemur María Magdalena til grafarinnar svo snemma, að enn var myrkur, og sér steininn tekinn frá gröfinni. ²Hún hleypur því og kemur til Símonar Péturs og hins lærisveinsins, sem Jesús elskaði, og segir við þá: "Þeir hafa tekið Drottin úr gröfinni, og vér vitum ekki, hvar þeir hafa lagt hann." Jesús birtist Maríu Magdalenu ¹¹En María stóð úti fyrir gröfinni og grét. Grátandi laut hún inn í gröfina ¹²og sá tvo engla í hvítum klæðum sitja þar sem líkami Jesú hafði legið, annan til höfða og hinn til fóta. ¹³Þeir segja við hana: "Kona, hví grætur þú?"  

svona hefur grafhýsið litið út sem efnaður maður Jósef keypti.

Maria systir mörtu

maria & Marta  með Jesú

 

 

Að velja Jesú á hverjum degi það er lykilinn

Að velja  Jesú á hverjum degi það er lykilinn & er oft  erfitt líka , En lifa einn dag í einu  eins biblían er boðar okkur að gera  . Yeshua rétta nafn hans á hebresku

FIMMTA  BÓK MÓSE

30

¹⁵Sjá, ég hefi í dag lagt fyrir þig líf og heill, dauða og óheill. ¹⁶Ef þú hlýðir skipunum Drottins Guðs þíns, þeim er ég legg fyrir þig í dag, að elska Drottin Guð þinn, ganga á hans vegum og varðveita skipanir hans, lög og ákvæði, þá munt þú lifa og margfaldast, og Drottinn Guð þinn mun blessa þig í landi því, er þú heldur nú inn í til þess að taka það til eignar.

Enok Sagan

Chapter 6

1 And it came to pass when the children of men had multiplied that in those days were born unto them beautiful and comely daughters.
2 And the angels, the children of the heaven, saw and lusted after them, and said to one another: 'Come, let us choose us wives from among the children of men
3 and beget us children.' And Semjaza, who was their leader, said unto them: 'I fear ye will not
4 indeed agree to do this deed, and I alone shall have to pay the penalty of a great sin.' And they all answered him and said: 'Let us all swear an oath, and all bind ourselves by mutual imprecations
5 not to abandon this plan but to do this thing.' Then sware they all together and bound themselves
6 by mutual imprecations upon it. And they were in all two hundred; who descended in the days of Jared on the summit of Mount Hermon, and they called it Mount Hermon, because they had sworn
7 and bound themselves by mutual imprecations upon it. And these are the names of their leaders: Samlazaz, their leader, Araklba, Rameel, Kokablel, Tamlel, Ramlel, Danel, Ezeqeel, Baraqijal,
8 Asael, Armaros, Batarel, Ananel, Zaq1el, Samsapeel, Satarel, Turel, Jomjael, Sariel. These are their chiefs of tens.

Chapter 7

1 And all the others together with them took unto themselves wives, and each chose for himself one, and they began to go in unto them and to defile themselves with them, and they taught them charms
2and enchantments, and the cutting of roots, and made them acquainted with plants. And they
3 became pregnant, and they bare great giants, whose height was three thousand ells: Who consumed
4 all the acquisitions of men. And when men could no longer sustain them, the giants turned against
5 them and devoured mankind. And they began to sin against birds, and beasts, and reptiles, and
6 fish, and to devour one another's flesh, and drink the blood. Then the earth laid accusation against the lawless ones.

Chapter 8

1 And Azazel taught men to make swords, and knives, and shields, and breastplates, and made known to them the metals of the earth and the art of working them, and bracelets, and ornaments, and the use of antimony, and the beautifying of the eyelids, and all kinds of costly stones, and all
2 colouring tinctures. And there arose much godlessness, and they committed fornication, and they
3 were led astray, and became corrupt in all their ways. Semjaza taught enchantments, and root-cuttings, 'Armaros the resolving of enchantments, Baraqijal (taught) astrology, Kokabel the constellations, Ezeqeel the knowledge of the clouds, Araqiel the signs of the earth, Shamsiel the signs of the sun, and Sariel the course of the moon. And as men perished, they cried, and their cry went up to heaven . . .

http://www.carm.org/lost/enoch.htm

The Book of Jasher Frá tíma Gamla testamentisins Dauðahafshandritin .

The Book of Jasher
Chapters 1 - 2

            The Book Of Jasher, or Sepir Ha Yasher in Hebrew, contains over 150,000 words or the equivalent of about 1/5 of the entire text in the 66 books of the Authorized King James Bible. It is an accepted ancient Hebrew manuscript, and is mentioned twice in the Bible. Although most people believe that a man named Jasher wrote the book, the Hebrew word Jasher means straight or upright, therefore, the translated name of this book would be The Book of the Straight or Upright, or the Upright or Correct Record.  
            We find mention of Jasher in Joshua 10: 12 Then spake Joshua to the LORD in the day when the LORD delivered up the Amorites before the children of Israel, and he said in the sight of Israel, Sun, stand thou still upon Gibeon; and thou, Moon, in the valley of Ajalon.13 And the sun stood still, and the moon stayed, until the people had avenged themselves upon their enemies. Is not this written in the book of Jasher? So the sun stood still in the midst of heaven, and hasted not to go down about a whole day. 14 And there was no day like that before it or after it, that the LORD hearkened unto the voice of a man: for the LORD fought for Israel.  The verse referred to in Joshua is Jasher 88:63. 
            Jasher is also mentioned in 2 Samuel 1:17 And David lamented with this lamentation over Saul and over Jonathan his son: 18 (Also he bade them teach the children of Judah the use of the bow: behold, it is written in the book of Jasher.) The Book of Jasher provides insight into the historical period from creation through the time of Joshua. This book has never actually been "lost"; it has been kept from public view for centuries and has been published very rarely until now. The Book of Jasher was said to have been found in Jerusalem during its capture by Titus. In 1840, many experts proclaimed the English translation of The Book of Jasher, in general, a correct translation from the Hebrew.
            The Book of Jasher also contains a more extensive and complete genealogical history than the Old Testament books of the King James Bible, along with some major insights into major Old Testament characters and the early biblical history.  We include this book in our online collection, with the confidence that it is one of the most valuable ancient Hebrew writings, equal in status to the other Old Testament books organized by the Emperor Constantine in the 4th Century AD.  

http://www.sacred-texts.com/chr/apo/jasher/index.htm

Bók Enoks

Frá timanum var þingið  í Jamnia (c. 90) var haldið, þessi bók hafði ekki verið  partur af    gyðinga   rítinguni. Fyrrum  kirkjufaðrinn  Tertullian skrifaði  c. 200 E.K. að Bók Enoks hafi verið hafnað af gyðingum útaf mörgum spádómum sem lýsti þeim Krist.  Margir af kirkju feðrunum voru  undir miklum  áhrifum  bókarinar, eða næstum allir – t.d.:  Justin Martyr, Irenaeus, Origen, Clement of Alexandria and Tertullian, bygði á þessar bók en í dag hefur hún haft talsverð áhrif á kristidómin.
En samt sem áður, sumir af seinni tíma kirkjufeðrunum afneituðu  henni sem ein af  canonísku ritunum. Sumir  jafnvel  ályktuðu Júdasar bréfið  ócanonískt, útaf  því að hann benti  á hana sem "Apokrýfar-rit” (Cf. Gerome, Catal. Script. Eccles. 4.).

Á fjórðu  öld  var þetta rit tekið útaf lista kristilegra ritverka.  Af öllum canonískum ritum,  þótti Enoksbók á fremur gráu svæði og var henni hafnað sem canonískt rit.   En féll í þann hóp rita sem voru talin merkileg og Guðleg.  Kristna kirkjan  (Réttrúnaðar  kirkjan í Eþíópíu) geymir ennþá ein kirkna Enoksbók í sinni biblíu útgáfu. Einnig hefur verið gefið út útgáfa af biblíunni sem geymir dauðahafshandritin.

Munkur að nafni August Dillmann prentaði bókina á áttundu öld eftir Krist, þá var hún þýdd yfir á Latínu.

FYRSTA  BÓK  MÓSE – GENESIS 6:1-4
Englar kvænast dætrum manna

1 Er mönnunum tók að fjölga á jörðinni og þeim fæddust dætur, 2sáu synir Guðs, að dætur mannanna voru fríðar, og tóku sér konur meðal þeirra, allar sem þeim geðjuðust.
3 Þá sagði Drottinn: "Andi minn skal ekki ævinlega búa í manninum, með því að hann einnig er hold. Veri dagar hans nú hundrað og tuttugu ár."
4 Á þeim tímum voru risarnir á jörðinni, og einnig síðar, er synir Guðs höfðu samfarir við dætur mannanna og þær fæddu þeim sonu. Það eru kapparnir, sem í fyrndinni voru víðfrægir.

Þarna er afleiðing á synd englanna sem varð til þess að risarnir gengu á jörðinni fyrir þeirra tilstillann. Risanir voru kallaðir  “Nephilim” (Genesis) eða  Anakim/Anak (risanir ) þessu  er lýst  í Enoksbók.

 

 

Enoksbók 7:1-7
" 1 And all the others together with them took unto themselves wives, and each chose for himself one, and they began to go in unto them and to defile themselves with them, and they taught them charms
2and enchantments, and the cutting of roots, and made them acquainted with plants. And they
3 became pregnant, and they bare great giants, whose height was three thousand ells: Who consumed
4 all the acquisitions of men. And when men could no longer sustain them, the giants turned against
5 them and devoured mankind. And they began to sin against birds, and beasts, and reptiles, and
6 fish, and to devour one another's flesh, and drink the blood. Then the earth laid accusation against the lawless ones."
Hún fjallar einnig um  fallna engla, en aðalleg er átt við englilinn Azâzêl:

Enoksbók 8:1-3
" 1 And Azazel taught men to make swords, and knives, and shields, and breastplates, and made known to them the metals of the earth and the art of working them, and bracelets, and ornaments, and the use of antimony, and the beautifying of the eyelids, and all kinds of costly stones, and all 2 colouring tinctures. And there arose much godlessness, and they committed fornication, and they 3 were led astray, and became corrupt in all their ways. Semjaza taught enchantments, and root-cuttings, 'Armaros the resolving of enchantments, Baraqijal (taught) astrology, Kokabel the constellations, Ezeqeel the knowledge of the clouds, Araqiel the signs of the earth, Shamsiel the signs of the sun, and Sariel the course of the moon. And as men perished, they cried, and their cry went up to heaven…”

Hér er svo Enoksbók í heild sinni

Að mínu mati er þetta eitt merkasta trúarrit sem er utan hinnar hefðbundnu trúarrita. Enoksbók gefur ákveðna innsýn á ástæðum Nóaflóðsins og lýsir einnig stöðu samfélagsins á þeim tíma sem Nói var á lífi. Einnig útskýrir hún þó nokkuð um störf og sýslan englanna, sem segir okkur að ekkert er skapað í tilgangsleysu af Guði, þeir höfðu sín hlutverk eins og aðrir.

Dauðahafshandritin

Langt inn í hellunum í Qumran eru þannig ekki aðeins elstu þekktu handrit Gamla testamentisins á hebresku, heldur einnig að öllum líkindum eru  þau  elstu handrit  sem hafa fundist   þar á meðal má nefna  the Book Of Enoch &  The Book Of  Jubbilees    & hin duldu handrit dead sea scroll  voru  uppgötvuð á  milli 1947-1956 í  11 helli (5 í ... Inn í  helli 3, (ekki aðeins  fundust þau grísku úr helli 7.p.s fer betur í þau  seinna .safn  á 800-900  skjölum handritum .http://www.bl.uk/onlinegallery/sacredtexts/deadseascrolls.htmlhtml

The Book of Jubilees

From "The Apocrypha and Pseudepigrapha of the Old Testament"
R.H. Charles
Oxford: Clarendon Press, 1913

INTRODUCTION

1. SHORT ACCOUNT OF THE BOOK.

 

 

The Book of Jubilees is in certain limited aspects the most important book in this volume for the student of religion. Without it we could of course have inferred from Ezra and Nehemiah, the Priests' Code, and the later chapters of Zechariah the supreme position that the law had achieved in Judaism, but without Jubilees we could hardly have imagined such an absolute supremacy as finds expression in this book. This absolute supremacy of the law carried with it, as we have seen in the General Introduction, the suppression of prophecy -at all events of the open exercise of the prophetic gifts. And yet these gifts persisted during all the so-called centuries of silence-from Malachi down to N.T. times, but owing to the fatal incubus of the law these gifts could not find expression save in pseudepigraphic literature. Thus Jubilees represents the triumph of the movement, which had been at work for the past three centuries or more.

And yet this most triumphant manifesto of legalism contained within its pages the element that was destined to dispute its supremacy and finally to reduce the law to the wholly secondary position that alone it could rightly claim. This element of course is apocalyptic, which was the source of the higher theology in Judaism, and subsequently was the parent of Christianity, wherein apocalyptic ceased to be pseudonymous and became one with prophecy.

The Book of Jubilees was written in Hebrew by a Pharisee between the year of the accession of Hyrcanus to the high priesthood in 135 and his breach with the Pharisees some years before his death in 105 B.C. It is the most advanced pre-Christian representative of the midrashic tendency, which has already been at work in the Old Testament Chronicles. As the Chronicler had rewritten the history of Israel and Judah from the basis of the Priests' Code, so our author re-edited from the Pharisaic standpoint of his time the history of events from the creation to the publication, or, according to the author's view, the republication of the law on Sinai. In the course of re-editing he incorporated a large body of traditional lore, which the midrashic process had put at his disposal, and also not a few fresh legal enactments that the exigencies of the past had called forth. His work constitutes an enlarged Targum on Genesis and Exodus, in which difficulties in the biblical narrative are solved, gaps supplied, dogmatically offensive elements removed, and the genuine spirit of later Judaism infused into the primitive history of the world. His object was to defend Judaism against the attacks of the hellenistic spirit that had been in the ascendant one generation earlier and was still powerful, and to prove that the law was of everlasting validity. From our author's contentions and his embittered attacks on the paganisers and apostates, we may infer that Hellenism had urged that the levitical ordinances of the law were only of transitory significance, that they had not been observed by the founders of the nation, and that the time had now come for them to be swept away, and for Israel to take its place in the brotherhood of the nations. Our author regarded all such views as fatal to the very existence of Jewish religion and nationality. But it is not as such that he assailed them, but on the ground of their falsehood. The law, he teaches, is of everlasting validity. Though revealed in time it was superior to time. Before it had been made known in gundry portions to the fathers it had been kept in heaven by the angels, and to its observance henceforward there was no limit in time or in eternity.

Writing in the palmiest days of the Maccabean dominion,in the high-priesthood of John Hyrcanus, looked for the immediate advent of the Messianic kingdom. This kingdom was to be ruled over by a Messiah sprung, not from Levi -that is, from the Maccabean family, as some of his contemporaries expected- but from Judah. This kingdom would be gradually realized on earth, and the transformation of physical nature would go hand in hand with the ethical transformation of man till there was a new heaven and a new earth. Thus, finally, all sin and pain would disappear and men would live to the age of 1,000 years in happiness and peace, and after death enjoy a blessed immortality in the spirit world.

2. VARIOUS TITLES OF THE BOOK.

Our book was known by two distinct titles even in Hebrew. (a) Jubilees

(b) The Little Genesis

(c) Apocalypse of Moses and other alleged names of the book.

(a) Jubilees. This appears from Epiphanius (Haer. xxxix. 6) to have been its usual designation. It is found also in the Syriac Fragment entitled 'Names of the Wives of the Patriarchs according to the Hebrew Book of Jubilees,' first published by Ceriani, Mon. sacra et profana, ii. 1.9-10, and reprinted by the present writer in his edition of The Ethiopic Version of the Hebrew Book of Jubilees. This name admirably describes the book, as it divides into jubilee periods of forty-nine years each the history of the world from the creation to the legislation on Sinai. The writer pursues a perfectly symmetrical development of the heptadic system. Israel enters Canaan at the close of the fiftieth jubilee, i.e. 2450.

(b) The Little Genesis. The epithet 'little' does not refer to the extent of the book, for it is larger than the canonical Genesis, but to its character. It deals more fully with details than the biblical work. The Hebrew title was variously rendered in Greek. 1 [(Gk.) he lepte Genesis (or Lepte Genesis)] as in Epiphanius, Syncellus, Zonaras, Glycas. 2 [(Gk.) he Leptogenesis] in Didymus of Alexandria and in Latin writers, as we may infer from the Decree of Gelasius. 3 [Gk.) ta lepta geneseos] in Syncellus. 4 [(Gk.) Mikrogenesis] in Jerome, who was acquainted with the Hebrew original.

(c) 1 The Apocalypse of Moses.

2 The Testament of Moses.

3 The Book of Adam's Daughters.

4 The Life of Adam.

1 The Apocalypse of Moses. This title had some currency in the time of Synceflus (see i. 5, 49). It forms an appropriate designation since it makes Moses the recipient of all the disclosures in the book. 2 The Testament of Moses. This title is found in the Catena of Nicephorus, i. 175, where it precedes a quotation from x. 21 of our book. It has, however, nothing to do with the Testament of Moses, which has become universally known under the wrong title -the Assumption of Moses. Ronsch and other scholars formerly sought to identify Jubilees with this second Testament of Moses, but this identification is shown to be impossible by the fact that in the Stichometry of Nicephorus 4,300 stichoi are assigned to Jubilees and only 1100 to this Testament of Moses. On the probability of a Testament of Moses having been in circulation -which was in reality an expansion of Jubilees ii-iii see my edition of Jubilees, p. xviii. 3 The Book of Adam's Daughters. This book is identified with Jubilees in the Decree of Gelasius, but it probably consisted merely of certain excerpts from Jubilees dealing with the names and histories of the women mentioned in it. Such a collection, as we have already seen, exists in Syriac, and its Greek prototype was used by the scribe of the LXX MS. no.135 in Holmes and Parsons' edition. 4 The Life of Adam. This title is found in Syncellus i. 7-9. It seems to have been an enlarged edition of the portion of Jubilees, which dealt with the life of Adam.

http://www.ccel.org/ccel/charles/otpseudepig/jubilee/1.htm

Lúsifer er ekki upphaf illskunar, heldur Leviathan !

Íslenska þýðingin er hræðileg!

Ef þið skoðið tvo texta vel fyrst Jobs 41, þá vantar Leviathan í Jobs bók og síðan er Jesaja 14:12-21 til hliðsjónar.

Það vantar alveg Lúsifer í íslensku þýðinginguna, ef  þú  skoðar þessa kafla, með bæði nöfnin  í huga sem vantar í okkar biblíu, bæði Jobs bók og Jesaja  þá sérðu lýsingu á tveimur ólíkum persónum.

Í fyrsta lagi er ekki sagt beint að Lúsifer væri erkiengill, það var fyllt upp eyðunar,  hann kallaður morgunstjarnan! Liklega erkiengill, en samt ekki sagt  beinleinis að hann væri það. Stundum er verið geta of mikið í eyðurnar .

Annað merkilegt er að 2 Barúksbók sem er Apokrýfu-rit gamla testamenntisins. Hann var talin vera ritari Jeremía spámanns.

Ég skapaði á fimmta degi sköpunar það var hann Leviathan sem var  í aldingarðinum og var hann slægari en öll dýr merkurinnar, sem þýðir illur slægur, lúmskur og lygin . Það kemur berlega fram í 2 Barúksbók. Hann var skapaður til reyna menn & Engla. 

 

2. Baruch 

29. kafli

4 was to come to pass in those parts, that the Messiah shall then begin to be revealed. And Behemoth shall be revealed from his place and Leviathan shall ascend from the sea, those two great monsters which I created on the fifth day of creation, and shall have kept until that time; and then they shall 5 be for food for all that are left. The earth also shall yield its fruit ten thousandfold and on each (?) vine there shall be a thousand branches, and each branch shall produce a thousand clusters, and each

The Book of Job 41 chapter - Jobsbók 41 kapitúli:

1 

Canst thou draw out leviathan Ps. 74.14 ; 104.26 · Is. 27.1 with a hook?

or his tongue with a cord whichthou lettest down?

2 

Canst thou put a hook into his nose?

or bore his jaw through with a thorn?

3 

Will he make many supplications unto thee?

Will he speak soft wordsunto thee?

4 

Will he make a covenant with thee?

Wilt thou take him for a servant for ever?

5 

Wilt thou play with him as witha bird?

Or wilt thou bind him for thy maidens?

6 

Shall the companions make a banquet of him?

Shall they part him among the merchants?

7 

Canst thou fill hisskin with barbed irons?

or his head with fish spears?

8 

Lay thine hand upon him,

remember the battle, do no more.

9 

Behold, the hope of him is in vain:

shall not onebe cast down even at the sight of him?

10 

None is sofierce that dare stir him up:

who then is able tostand before me?

11 

Who hath prevented me, that I should repay him? Rom. 11.35

Whatsoever isunder the whole heaven is mine.

12 

I will not conceal his parts,

nor his power, nor his comely proportion.

13 

Who can discover the face of his garment?

Orwho can come to himwith his double bridle?

14 

Who can open the doors of his face?

His teeth areterrible round about.

15 

Hisscales are hispride,

shut up together as witha close seal.

16 

One is so near to another,

that no air can come between them.

17 

They are joined one to another,

they stick together, that they cannot be sundered.

18 

By his sneezings a light doth shine,

and his eyes arelike the eyelids of the morning.

19 

Out of his mouth go burning lamps,

andsparks of fire leap out.

20 

Out of his nostrils goeth smoke,

as outof a seething pot or caldron.

21 

His breath kindleth coals,

and a flame goeth out of his mouth.

22 

In his neck remaineth strength,

and sorrow is turned into joy before him.

23

The flakes of his flesh are joined together:

they are firm in themselves; they cannot be moved.

24 

His heart is as firm as a stone;

yea, as hard as a piece of the nether millstone.

25 

When he raiseth up himself, the mighty are afraid:

by reason of breakings they purify themselves.

26 

The sword of him that layeth at him cannot hold:

the spear, the dart, nor the habergeon.

27 

He esteemeth iron as straw,

andbrass as rotten wood.

28 

The arrow cannot make him flee:

sling stones are turned with him into stubble.

29 

Darts are counted as stubble:

he laugheth at the shaking of a spear.

30 

Sharp stones areunder him:

he spreadeth sharp pointed things upon the mire.

31 

He maketh the deep to boil like a pot:

he maketh the sea like a pot of ointment.

32 

He maketh a path to shine after him;

onewould think the deep to behoary.

33 

Upon earth there is not his like,

who is made without fear.

34 

He beholdeth all high things:

he isa king over all the children of pride.

Hér kemur íslenski textinn þar sem vantar Leviathan:
 

 

Jobsbók, 41:1-31

¹ Getur þú veitt krókódílinn á öngul,

getur þú heft tungu hans með snæri?

² Dregur þú seftaug gegnum nasir hans

og rekur þú krók gegnum kjálka honum?

³ Ætli hann beri fram fyrir þig margar auðmjúkar bænir

eða mæli til þín blíðum orðum?

⁴ Mun hann gjöra við þig sáttmála,

svo að þú takir hann að ævinlegum þræli?

⁵ Munt þú leika þér að honum eins og litlum fugli

og getur þú bundið hann fastan fyrir smámeyjar þínar?

⁶ Manga fiskveiðafélagar um hann,

skipta þeir honum meðal kaupmanna?

⁷ Getur þú fyllt húð hans broddum

og haus hans skutlum?

⁸ Legg hönd þína á hann -

hugsaðu þér, hvílík viðureign! Þú gjörir það ekki aftur.

⁹ Já, von mannsins bregst,

hann fellur þegar flatur fyrir sjóninni einni saman.

¹⁰ Enginn er svo fífldjarfur, að hann þori að egna hann,

- og hver er þá sá, er þori að ganga fram fyrir mitt auglit?

¹¹ Hver hefir að fyrra bragði gefið mér,

svo að ég ætti að endurgjalda?

Allt sem undir himninum er, það er mitt!

¹²Ég vil ekki þegja um limu hans,

né um styrkleik og fegurð vaxtar hans.

¹³ Hver hefir flett upp skjaldkápu hans að framan,

hver fer inn undir tvöfaldan tanngarð hans?

¹⁴ Hver hefir opnað hliðin að gini hans?

Ógn er kringum tennur hans.

¹⁵ Tignarprýði eru skjaldaraðirnar,

lokaðar með traustu innsigli.

¹⁶ Hver skjöldurinn liggur fast að öðrum,

ekkert loft kemst á milli þeirra.

¹⁷ Þeir eru fastir hver við annan,

eru svo samfelldir, að þeir verða eigi skildir sundur.

¹⁸ Þegar hann hnerrar, standa ljósgeislar úr nösum hans,

og augu hans eru sem brágeislar morgunroðans.

¹⁹ Úr gini hans standa blys,

eldneistar ganga fram úr honum.

²⁰ Úr nösum hans stendur eimur,

eins og upp úr sjóðandi potti, sem kynt er undir með sefgrasi.

²¹ Andi hans kveikir í kolum,

og logi stendur úr gini hans.

²² Kraftur situr á hálsi hans,

og angist stökkur á undan honum.

²³ Vöðvar holds hans loða fastir við,

eru steyptir á hann og hreyfast ekki.

²⁴ Hjarta hans er hart sem steinn,

já, hart sem neðri kvarnarsteinn.

²⁵ Þegar hann stökkur upp, skelfast kapparnir,

þeir verða ringlaðir af hræðslu.

²⁶ Ráðist einhver að honum með sverði, þá vinnur það eigi á,

eigi heldur lensa, skotspjót eða ör.

²⁷ Hann metur járnið sem strá,

eirinn sem maðksmoginn við.

²⁸ Eigi rekur örin hann á flótta,

slöngusteinarnir verða hálmur fyrir honum.

²⁹ Kylfur metur hann sem hálmstrá,

og að hvin spjótsins hlær hann.

³⁰ Neðan á honum eru oddhvöss brot,

hann markar för í aurinn sem för eftir þreskisleða.

³¹ Hann lætur vella í djúpinu sem í potti,

gjörir hafið eins og smyrslaketil.

³² Aftur undan honum er ljósrák,

ætla mætti, að sjórinn væri silfurhærur.

³³ Enginn er hans maki á jörðu,

hans sem skapaður er til þess að kunna ekki að hræðast.

³⁴ Hann lítur niður á allt hátt,

hann er konungur yfir öllum drembnum dýrum

Jesaja 14 :12 

12 Hversu ertu hröpuð af himni, þú árborna morgunstjarna! Hversu ert þú að velli lagður, undirokari þjóðanna!

    13 Þú, sem sagðir í hjarta þínu: "Ég vil upp stíga til himins! Ofar stjörnum Guðs vil ég reisa veldistól minn! Á þingfjalli guðanna vil ég setjast að, yst í norðri.

    14 Ég vil upp stíga ofar skýjaborgum, gjörast líkur Hinum hæsta!"

    15 Já, til Heljar var þér niður varpað, í neðstu fylgsni grafarinnar.

    16 Þeim sem sjá þig, verður starsýnt á þig, þeir virða þig fyrir sér: "Er þetta maðurinn, sem skók jörðina og skelfdi konungsríkin,

    17 gjörði jarðkringluna að eyðimörk, eyddi borgir hennar og gaf eigi bandingjum sínum heimfararleyfi?"

    18 Allir konungar þjóðanna liggja virðulega grafnir, hver í sínu húsi,

    19 en þér er fleygt út, langt frá gröf þinni, eins og auvirðilegum kvisti. Þú ert þakinn dauðra manna búkum, þeirra er lagðir voru sverði, eins og fótum troðið hræ.

    20 Við þá, sem stíga niður í steinlagðar grafir, hefir þú eigi samneyti, því að land þitt hefir þú eytt, myrt þjóð þína. Eigi skal nefnt verða að eilífu afsprengi illvirkjanna.

    21 Búið nú sonum hans rauðan serk sakir misgjörða feðra þeirra. Eigi skulu þeir fá risið á legg og lagt undir sig jörðina né fyllt jarðkringluna rústum!

    22 Ég vil rísa upp í gegn þeim, segir Drottinn allsherjar, og afmá nafn og leifar Babýlonsborgar, ætt og afkomendur _ segir Drottinn.

    23 Ég vil gefa hana stjörnuhegrum til eignar og láta hana verða að vatnsmýri. Ég vil sópa henni burt með sópi eyðingarinnar, segir Drottinn allsherjar.

    24 Drottinn allsherjar hefir svarið og sagt: Sannlega, það, sem ég hefi fyrirhugað, skal verða og það, sem ég hefi ályktað, skal framgang fá.

    25 Ég mun sundurmola Assýríu í landi mínu og fótum troða hana á fjöllum mínum. Skal þá ok hennar af þeim tekið og byrði hennar tekin af herðum þeirra.

    26 Þetta er sú ráðstöfun, sem áformuð er um alla jörðina, og þetta er sú hönd, sem út er rétt gegn öllum þjóðum.

    27 Drottinn allsherjar hefir ályktað þetta; hver má ónýta það? Það er hans hönd, sem út er rétt. Hver má kippa henni aftur?

    28 Þessi spádómur var birtur árið, sem Akas konungur andaðist.

    29 Gleðst þú eigi, gjörvöll Filistea, af því að stafurinn, sem sló þig, er í sundur brotinn, því að út af rót höggormsins mun naðra koma og ávöxtur hennar verða flugdreki.

    30 Hinir allralítilmótlegustu skulu hafa viðurværi, og hinir fátæku hvílast óhultir, en rót þína vil ég með hungri deyða, og leifarnar af þér munu drepnar verða.

                         

Lilith í Hebresku Biblíuni

one verse in the Hebrew Bible, Isaiah 34:14, that may be a reference to Lilith.

"The desert creatures will meet with the wolves,
The hairy goat also will cry to its kind;
Yes, the night monster will settle there
And will find herself a resting place."

- from New American Bible with a footnote stating the Hebrew for "night monster" is "lilith"

Mósebókar taka eftir því að þar er um tvær aðskildar sköpunarsögur  túlkun Gyðinga   er  first voru maðurinn  & kona sköpuð á sama tíma  Adam & Lilith

GENESIS

FYRSTA  BÓK  MÓSE

Sköpun heims og frumsaga

²⁶Guð sagði:

"Vér viljum gjöra manninn eftir vorri mynd, líkan oss, og hann skal drottna yfir fiskum sjávarins og yfir fuglum loftsins og yfir fénaðinum og yfir villidýrunum og yfir öllum skriðkvikindum, sem skríða á jörðinni."

²⁷Og Guð skapaði manninn eftir sinni mynd, hann skapaði hann eftir Guðs mynd, hann skapaði þau karl og konu.

Adam & Lilith             Adam & Eva

Sakramentið er afar mikilægt

 

Sakramenti kirkju okkar eru tvö í okkar lútersku  kirkju , skírnin og máltíð Drottins. Rómversk-kaþólska kirkjan eru  Sakramentin  eru þau sjö. Þeir telja barna  skírnina   ,fermingu, skriftir, altarisgangan ,smurningu sjúkra, prestsvígslu og hjónavígslu einnig vera sakramenti.

Sakramenti í skilningi  okkar lútersku  kirkju ,Sakramentið réttlætir engan, aðeins trúin .

Sakramenti er heilög athöfn stofnuð af Jesú, þar sem jarðneskt efni er notað og athöfninni fylgir sérstök náð eða andleg gjöf frá Guði.

 Í kvöldmáltíðarsakramentinu eru efnin brauð og vín. Náðin er sú að þeir sem meðtaka helguðu efnin öðlast fyrirgefningu syndanna. Eins og áður sagði stofnaði Jesú kvöldmáltíðarsakramentið á Skírdagskvöld er hann gaf páskamáltíð Gyðinga nýja merkingu.

Sú merking er að Kristur dó fyrir okkur og reis upp frá dauðum fyrir okkur. Því getum við fyrir dauða og upprisu Krists eignast nýtt líf sem er líf í Kristi. Við það öðlumst við fyrirgefningu syndanna og fyrirgefum öðrum og okkur sjálfum, eftir að hafa játað syndir okkar og iðrast í syndajátningunni.

Brauðið er líkami Krists og vínið blóð Krists. Þó við trúum því að efnin séu enn brauð og vín, þá er Kristur sérstaklega nálægur í sakramentinu, þannig að í kvöldmáltíðarsakramentinu mætum við honum og minnumst.

Sakramentin  
Jesús kenndi lærisveinum sínum helgiathafnir sem þeir er vildu minnast hans og halda samfélagið við hann ættu að stunda í hans nafni. ekki það ég er alltaf á leiðinni í kirkju  áminning fyrir mig . aðallega held ég .

Fimm nöfn sálarinnar

Fimm nöfn sálarinnar :

1. Nefesh (sálin),  Ruach (andi), Neshamah (andardráttur), Chayah (líf ) og Yechidah (sérkenni )." Þessi fimm nöfn  sálarinnar  útskýra nákvæmlega fimm stig  eða  víddir  í sálini, Sálin Nefesh kraftur líkamlegt  líf.
   
   
2. Ruach  er tilfinigarnar  sjálfið  og "persónuleikinn" Neshamah er vitsmunalega sjálfið.
   
   
3. Chayah er einkum- skynsamlegt, sjálf sætið viljans, þrá , skuldbinding  og trú.
   
   
4. Yechidah  gefa í skyn   innsti kjarni sálarinnar –það eining  upprunni  einstaklega  innsta  kjarni  samfélag við  Guð .  þungamiðjan á  sál  mansins er bókstaflega a partur  af okkar Guðlegu  eðli, þaðan höfum við samfélag við hann og hann við okkur.
   
   
5. Nefesh er sálin hefur búsetu í blóðinu hún tengir alla fimm hlutana samanþetta er þýðingin mín upp úr Talmud .þetta er eitt þeim tilefnum sem mani einum finnst eitthvað  svo rosalega merkilegt öðrum finnst hreinlega boring .
   
   ha ha ha æi  maður verður að hafa húmorinn í lagi!