Jakobsbréfið 1

Þolgæði, trú og bæn

¹Jakob, þjónn Guðs og Drottins Jesú Krists, heilsar þeim tólf kynkvíslum í dreifingunni.
²Kæri söfnuður,^[1]

Orðrétt: Bræður mínir.

 álítið það mesta fagnaðarefni er þið ratið í ýmiss konar raunir. ³Þið vitið að trúfesti ykkar vekur þolgæði ⁴en þolgæðið á að birtast í því sem þið gerið, til þess að þið séuð fullkomin og alger og ykkur sé í engu ábótavant.
⁵Ef einhvern mann í ykkar hópi brestur visku, þá biðji hann Guð sem gefur öllum örlátlega og átölulaust og honum mun gefast. ⁶En hann biðji í trú án þess að efast. Sá sem efast er líkur sjávaröldu er rís og hrekst fyrir vindi. ⁷Sá maður má eigi ætla að hann fái nokkuð hjá Drottni. ⁸Hann er tvílyndur og reikull í öllu atferli sínu.

Athugasemdir

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 17.5.2008 kl. 20:06]

Sæll Jói minn.

Fallegur pistill. Falleg fyrirheiti og áminning að þegar við biðjum um lækningu eða eitthvað annað þá eigum við að trúa á lækningarmátt Jesú Krists og byrja að þakka Guði fyrir bænasvarið.

Guðs blessun og góða helgi.

Kær kveðja/Rósa

[Jóhann Helgason, 18.5.2008 kl. 21:38]

Já nákvæmlega Falleg fyrirheiti og áminning að þegar við biðjum um lækningu

Amen við þvi

Guð Blessi Þig

Kær kveðja Jói

[Bryndís Böðvarsdóttir, 22.5.2008 kl. 21:54]

Úps! Bannað að efast.

Frábær áminnig. Guð blessi þig.