Ísrael 60 ára - Til hamingju með afmælið

 

 

'Israel var  ríkið var stofnað aftur . 14. maí 1947  en hefur langa sögu fyrir þann tíma

Ísrael var til  930s fyrir  KRIST til 720s  þar til eyðileggingu  Assyrian veldis

Frá fyrstu öld e.Kr. hefur gyðingahatur (andsemítismi) verið fyrir hendi í nær öllum löndum Evrópu og Gyðingar

hvergi átt höfði sínu að halla. Rómverska herveldið undir stjórn Títusar hershöfðingja sigraði borgina Jerúsalem

árið 70 e.Kr. Borgin eyðilögð og helgasti staður Gyðinga, musterið brennt til grunna. Aðeins einn útveggur forgarðarins

er eftir sem er nefndur Vesturmúrinn eða Grátmúrinn. Eftir uppreisn Gyðinga gegn Rómverjum sem þeir

töpuðu, dreifðust þeir um alla heimsbyggðina. Þó voru um 700.000 Gyðingar eftir í landinu. Það væri of langt mál

að segja frá öllum þeim hildarleik sem þessi þjóð Gyðinga hefur þurft að liða í gegn um aldirnar.. Um tíma bjuggu

þeir um sig á Spáni, en árið 1492 voru allir Gyðingar gerðir útlægir þaðan og settust þeir þá að á Balkanskaga og

víðar í Evrópu.

Hinn mikli trúarleiðtogi Marteinn Lúter tók afdráttarlausa andstöðu gegn Gyðingum, skrifað margar bækur geng

þeim og hvatti kristnar kirkju að útiloka þá frá Guðþjónustum. Einnig hvatti hann bændur til að taka ekki Gyðinga

í vinnu. Það er sagt að æðstu menn Nasista í seinni heimstyrjöldinni hefðu svarað fyrir gerðir sínar, vegna Gyðingaofsókna

og drápa: “Við gerum aðeins það sem kirkjufeðurnir hafa sagt okkur að gera.” 6 milljónir Gyðinga voru

myrtir í útrýmingarbúðum nasista. Mörg hundruð þúsund Gyðingar voru drepnir og sendir í þrælabúðir í Rússlandi

undir stjórn Jósefs Stalíns.

Strax eftir síðari heimsstyrjöld, var ákveðið hjá hinum nýstofnuðu Sameinuðu þjóðum, að taka málefni Gyðinga

og Palestínu til umfjöllunar og fi nna lausn sem bæði Gyðingar og Arabar gætu sætt sig við. Niðurstaðan varð sú

á þingi Sameinuðu þjóðanna árið 1947 að samþykkt var að stofna tvö ríki í Palestínu, eitt fyrir Gyðinga og annað

fyrir Araba. Fulltrúi Íslands, Thor Thors átti mikilvægan þátt í því, að Sameinuðu þjóðirnar náðu að taka

ákvörðun. Gyðingar samþykktu þessa lausn mála en Arabar höfnuðu þessu alfarið og sögðu að það kæmi ekki til

greina að stofna ríki Araba. Sjónarmið Araba árið 1947 er óbreytt í dag. “Við sættum okkur aðeins við að fá allt

landið og Jerúsalem verði höfuðborg þess.”

Þann 14 Maí 1948 varð sá atburður sem hafði varanleg áhrif á mannkynssöguna.Að kvöldi þessa dags lýsti

nýskipaður forsætisráðherra, yfi r sjálfstæðu ríki Gyðinga í Palestínu sem fékk nafnið Ísrael. Landið náði yfi r hluta

af því landssvæði sem Gyðingar höfðu búið í og átt sína sögu í um 4000 ár en oft undir stjórn og yfi rráðum annarra

þjóða, var nú sjálfstætt ríki Gyðinga sem um tvöþúsund ár höfðu verið dreifðir meðal fjölda þjóða. Arabar náðu

Palestínu á sitt vald árið 636 og stjórnuðu múslímar landinu fram til ársins 1099, þegar krossfarar réðust á landið

og stofnuðu ríki þar. Síðasta ríki krossfaranna leið undir lok 1299 eftir að hafa beðið ósigur fyrir herjum múslima.

Tyrkir stjórnuðu svo Palestínu frá 1517 -1917 (Tyrkir eru Evrópuþjóð ekki arabar) Á seinni hluta nítjándu aldar,

jókst fl utningur Gyðinga til landsins og keyptu þeir upp stór landsvæði af Tyrkjum. Þessi voru aðallega mýrafl ákar

í órækt, engin tré og malaría geisaði þar. Þessir Gyðingar sáu þó fram í tímann. Þeir byrjuðu að þurrka upp landið

og hófu að rækta það. Um svipað leiti fóru arabar að koma til landsins í atvinnuleit. Sérstaklega komu margir frá

Egyptalandi. Í byrjun voru friðsamleg samskipti meðal þeirra. Gyðingar hjálpuðu m.a. Aröbum að rækta jörðina.

Því miður breyttist þetta þegar fl eiri og fl eiri Gyðingar fóru að koma til landsins, þá jókst einnig innfl utningur

araba frá mörgum nærliggjandi löndum. Arabaþjóðir sáu þarna hættu ef Gyðingar yrðu fjölmennir og tækju stjórn

á landinu. Óeirðir brutust út hvað eftir annað og oft var mikið mannfall á báða bóga.

Hvernig voru nú móttökur hins nýfædda lýðræðisríkis Ísrael árið 1948. Það leið nú ekki sólarhringur þangað til

hersveitir nágrannaþjóða Araba réðust inn í þetta nýja land, með það eitt huga, að útrýma þeim. Í hafi ð með þessa

nýju þjóð . Þurrkum Ísrael út af landakortinu. Ísrael vann þetta stríð. Fimm sinnum hafa nágrannaþjóðir reynt

að sigra þetta litla ríki, en alltaf beðið ósigur. Tvö arabaríki hafa þó gert friðarsamninga við Ísrael, Jórdanía og

Egyptaland.

Ísrael er lýðræðisríki. Arabar eiga fulltrúa í þinginu og starfa í ráðuneytum í Ísrael.

Ísrael! Til hamingju með afmælið

Happy 60th, Israel! (aish.com)

Þátturinn: ÍSRAEL Í DAG, er sýndur á sjónvarpsstöðinni

Gleðilega hátíð heilags anda!

Á hvítasunnu varð kirkjan til

Á hvítasunnuhátíðinni í Jerúsalem, fimmtíu dögum eftir upprisu hins krossfesta Jesú, varð kristin kirkja til fyrir kraft heilags anda. Kirkja Krists er frumgróði nýrrar sköpunar, fyrirheit um þann auð, þá ríkulegu uppskeru, þann fögnuð, sem í vændum er þegar vilji Krists og vald verður allt í öllu. Þegar allir múrar falla, allir fyrirvarar víkja, tortryggnin og trúleysið víkja fyrir kærleika og gleðiríkri von.

Heilagur andi er áhrifamáttur Guðs. Sköpunarmátturinn, sem í árdaga sveif yfir vötnunum og skóp ljós og líf. Heilagur andi er áhrifamáttur Guðs, sem var að verki þegar Kristur læknaði, mettaði, tendraði von og trú, bað fyrir mótstöðumönnum sínum og böðlum og sem vakti hinn krossfesta Krist af gröf. Þessi sami áhrifamáttur Guðs hreif nú fólk til trúar og eftirfylgdar við Krist, til að vitna um hann og upprisumáttinn hans í heiminum, í lífi og verkum og vitnisburði hversdagsins, vera áhrif hans, hendur, vottar og verkfæri. Nýtt mannkyn varð til, óháð mörkum tungumála, þjóðernis, kynþátta. Ný þjóð, nýtt mannkyn ætlað að vera súrdeig, salt og ljós í heiminum í fylgd frelsarans mót nýjum himni og nýrri jörð þar sem réttlætið býr, þar sem elska hans hefur ummyndað allt, og hann hefur gert alla hluti nýja.

Upphaflegt heiti hátíðarinnar, pentekosté heméra eða fimmtugasti dagurinn, var tekið í arf frá grískumælandi gyðingum. Af því nafni er heiti hvítasunnunnar í ýmsum erlendum málum dregið, til dæmis pentecost á ensku og pinse á dönsku. Íslenska heitið hvítasunna á sér einnig hliðstæðu í ýmsum málum, til dæmis Whitsunday á ensku.

Til forna var heitið hvítadagur venjulega notað. Var nafnið dregið af því að algengt var að skíra fólk á aðfaranótt hvítasunnu, en hún var haldin hátíðleg eins og ýmsar aðrar aðfaranætur stórhátíða. Jólanóttin er dæmi um slíka aðfaranótt sem enn er haldin hátíðleg. Eftir skírnina voru þeir sem skírst höfðu færðir í hvít klæði eða hvítavoðir sem skírnarkjólar nútímans eiga rætur að rekja til. Hinir hvítklæddu skírnþegar settu því mikinn svip á hátíðarhald dagsins og raunar alls páskatímans.

Nú á dögum hefur hvítasunnan misst mikið af heilagleika sínum í huga fólks og er orðin að langri helgi og fyrstu ferðahelgi ársins ef vel viðrar. Sums staðar er hún þó enn notuð til ferminga. Ástæður þess að hvítasunnan hefur gleymst á þennan hátt eru ugglaust þær að tilefni hennar er huglægara og afstæðara en tilefni jóla og páska. Þá hafa færri trúarlegir og félagslegir siðir og venjur tengst hvítasunnunni en hinum hátíðunum tveimur, en slíkar venjur festa hátíðir gjarnan í sessi langt umfram það sem hið trúfræðilega inntak þeirra megnar að gera.

Fyrir fáeinum árum urðu deilur um lög sem heimila opnun verslana á hvítasunnunni til þess að reglur um afgreiðslutíma verslana sem selja dagvöru og skylda þjónustu voru rýmkaðar til muna. Eðlilegt er að aukin trúarleg fjölbreytni í samfélaginu leiði til þróunar í þessa átt. Það væri þó skaði ef kirkjan glataði þessari fornu höfuðhátíð og þeim gleðilega boðskap um „anda sannleikans“ sem hún boðar.

Heilagur Andi kom yfir  postulana á hvítasunnu í líki logandi eldstungna.tungutal væri sönnun fyrir skírn í Heilögum anda. ...

Skírn í Heilögum Anda

Þá er upp var runninn hvítasunnudagur, voru þeir allir saman komnir. Varð þá skyndilega gnýr af himni eins og afdynjanda sterkviðris og fyllti allt húsið, þar sem þeir voru. Þeim birtust tungur, eins og af eldi væru, er kvísluðust og settust á hvern og einn þeirra. Þeir fylltust allir heilögum anda og tóku að tala öðrum tungum, eins og andinn gaf þeim að mæla. (Postulasagan 2:1-4)

Meðan Pétur var enn að mæla þessi orð, kom heilagur andi yfir alla þá, er orðið heyrðu. Hinir trúuðu Gyðingar, sem komið höfðu með Pétri, urðu furðu lostnir, að heilögum anda, gjöf Guðs, skyldi einnig úthellt yfir heiðingjana, því þeir heyrðu þá tala tungum og mikla Guð. Þá mælti Pétur: "Hver getur varnað þess, að þeir verði skírðir í vatni? Þeir hafa fengið heilagan anda sem vér." Og hann bauð, að þeir skyldu skírðir verða í nafni Jesú Krists. Síðan báðu þeir hann að standa við í nokkra daga. (Postulasagan 10:44-48)

Þá mælti Páll: "Jóhannes skírði iðrunarskírn og sagði lýðnum að trúa á þann, sem eftir sig kæmi, það er á Jesú." Þegar þeir heyrðu þetta, létu þeir skírast til nafns Drottins Jesú. Er Páll hafði lagt hendur yfir þá, kom heilagur andi yfir þá, og þeir töluðu tungum og spáðu. Þessir menn voru alls um tólf. (Postulasagan 19:4-7)

Spámenn Gamla testamentisins höfðu, fyrir Andann, tekið á móti upplýsingum um þau straumhvörf er verða mundu í veraldarsögunni, er Heilögum Anda yrði úthellt yfir allt hold:

En síðar meir mun ég úthella anda mínum yfir allt hold. Synir yðar og dætur yðar munu spá, gamalmenni yðar mun drauma dreyma, ungmenni yðar munu sjá sjónir. Já, einnig yfir þræla og ambáttir mun ég á þeim dögum úthella anda mínum. (Jóel 3:1,2)

Þessi spádómur rættist síðan á Hvítasunnudag með miklum fyrirgangi. Eftir að Andinn hafði fallið, breyttist starf og þjónusta postulanna. Nýr kraftur og aukin djörfung tók að einkenna framgöngu þeirra. Heilögum Anda var ekki aðeins úthellt yfir þá, heldur alla sem tóku á móti hjálpræðisverkinu með opnum huga.

Það eru ýmsir sem hafna því að verk Heilags Anda og skírn í Heilögum Anda séu fyrir okkar tíma. Það viðhorf er fjarri lagi, þar sem Orðið kennir annað, og hundruð milljóna kristinna manna hafa öðlast þessa reynslu. Og eru að upplifa hann á hverjum deigi .

Hvernig get ég útskýrt "Heilagan anda"?

Spyrjandi

Ruth Melsted

Svar

Það er erfitt að útskýra Heilagan anda og skilning kristninnar á honum. Það er ef til vill helst hægt að útskýra hann þannig að hann sé kraftur frá Guði eða kraftur Guðs sem hjálpar okkur til að hugsa, tala og starfa eins og Guð vill að við gerum. Jesús lofaði að senda lærisveinum sínum slíkan kraft til þess að þeir gætu vitnað um hann og þetta loforð rættist á hvítasunnunni eins og lýst er í 2. kapitula Postulasögunnar. Jesús kallaði þennan kraft eða anda hjálpara, heilagan anda og sannleiksanda. Um þetta lesum við helst í Jóhannesarguðspjalli, köflunum 14-16.

Við kristnir menn trúum því að Jesús sendi okkur heilagan anda í skírninni. Þegar við erum skírð, innsiglar Jesús okkur sjálfum sér með heilögum anda. Hann endurnýjar gjöf heilags anda í hvert sinn sem við biðjum til hans og göngum til altaris.

Um þessa spurningu

Tilvísun

Einar Sigurbjörnsson. „Hvernig get ég útskýrt "Heilagan anda"?“. Vísindavefurinn24.11.2000. http://visindavefur.is/?id=1174. (Skoðað 12.5.2008).

Höfundur

Einar Sigurbjörnssonprófessor í guðfræði við HÍ

 

Er komin blogg fríi vegna veikinda

 

 'Eg er komin  blogg fríi vegna veikinda ,ég er í læknismeðferð vegna veikinda  minna .þannig  svo maður svari ekki spurningum og annað er það útaf því  .Svo  fólk viti  bara af því .

GUÐ Blessi ykkur

Jói

Stríðið í Írak ég tel að það hafi haft mikil áhrif á hatri múslíma á Evrópu

 

Stríðið í Írak hófst þann 20. mars 2003 og ég tel að það hafi haft  mikil áhrif á hatri múslimum á Evrópu og vesturlöndum .'Eg er alveg á móti stríðinu í ÍRAK , Bush náði að blekkja Evrópubandalagið inn í þetta hræðilega stríð á algerlega á fölskum forsendum , t,d gereyðingarvopnin fundust aldrei .Stríðið var byggt á lygi .En það afsakar ekki þessu ógeðfelldu trúarbrögð sem eru mjög öfgakennt full af hatri kúgun .Né afsakar það hatur múslima  á vesturlöndunum.En hinsvegar hin hliðin Stríðið í Írak allt það hræðilega sem hefur skeð þar, öllu saklausa fólkinu þar sem hefur slasast og misst heimili sín og misst ástvini sína það er hræðilegt. Því stríði verður að ljúka sem fyrst , 'eg vona að það að  Hillary Clinton  eða Obama vinni næstu forseta kosningum .Og George W. Bush hættir ég held upp á þan dag .

Múslímar trúa því að Guð (á arabísku Allah; einnig á arameísku Alaha) hafi opinberað boðskap sinn til manna fyrir Múhameð spámanni sem uppi var í Arabíu 570-632 (samkvæmt gregoríanska tímatalinu). Þeir trúa því einnig að aðrir spámenn Guðs, þar á meðal Adam, Nói, Abraham, Móses og Jesús (sem þeir kalla Isa) hafi fengið opinberanir frá honum. Múslimar trúa því að Múhameð sé síðasti og mesti spámaðurinn eða „innsiglið“. Opinberanir hans munu endast fram að Dómsdegi.

Elsta mynd sem til er af Múhammeð

Aðalrit múslíma er Kóraninn en þeir trúa því að hann hafi verið skrifaður af Múhameð beint eftir Gabríel erkiengli samkvæmt boði Guðs. Kóraninn er samkvæmt múslímum óbrengluð orð Guðs (ólíkt Biblíu kristinna manna, sem á að vera texti venjulegra manna innblásinn af Guði) og var opinberaður á arabísku. Mikið er lagt upp úr því í samfélögum múslima að fólk geti lesið (og helst talað) arabísku og þar með lesið Kóraninná frummáli. Múslimar trúa því að hluti af guðspjöllunum, Torah og spádómabækur Gyðinga hafi, þrátt fyrir heilagan uppruna þeirra, verið vantúlkaðar og spillt af manna völdum. Frá þessu sjónarhorni er Kóraninn leiðrétting á á heilögum ritum Gyðinga og kristinna manna og loka opinberun.margt er stolið úr Biblíunni frá Kóraninum sem þeir hafa tekið þar inn enda kom íslams trú svo miklu miklu seinna en Gyðinga trú og kristinni trú , íslam varð til  fyrr en 570 .

Múslímar álíta að íslam sé í aðalatriðum sú sama trú sem aðrir spámenn og sendiboðar Guðs hafa opinberað mönnum allt frá Adam og Abraham. Kóraninn kallar Gyðinga og kristna (og það hugtak er einnig á stundum notað um aðra trúarflokka) „fólk bókarinnar“.

Grundvallartrúarjátningu íslam er að finna í šahādatān („tvær erfðaskrár“, á arabísku: لا إله إلا الله ومحمد رسول الله ): lā ilāhā illā-llāhu; muhammadur-rasūlu-llāhi— „Það er enginn guð nema Guð (Allāh); Múhameð er spámaður Guðs (Allah).“ Til að gerast múslimi verður að hafa þessa setningu yfir (á arabísku) og trúa henni í vitna viðurvist. Það er ekki hægt að neyða neinn til að gerast múslimi, einungis sá sem virkilega óskar þess getur orðið það.

Fyrir utan Kóraninn eru frásagnirnar um gerðir og ummæli Múhameðs, sem nefndar eru hadith, mikilvægustu undirstoðir trúarskoðana og réttarkerfis

Fimm stoðir íslam

Íslam hefur fimm stoðir, fimm grundvallaratriði trúarinnar. Staða þeirra er umdeild milli gerða íslam, en í öllum eru þær mikilvægar. Stoðirnar fimm eru:

• Shahādah (sjahada, trúarjátningin)– Yfirlýsing um að það sé enginn annar sem dýrka skuli en Guð og Múhammeð sé spámaður hans.
• Salat (salat, bænin) – Það að biðja skuli fimm sinnum á dag.
• Sawm (saúm, fastan) – Að sleppa því að borða, drekka og stunda kynlíf frá dögun til sólseturs í tunglmánuðinum Ramadan.
• Zakāt (sakat, ölmusa)– Ætlast er til þess að allir múslimar greiði fasta prósentu sem svo er útdeilt til fátækra.
• Hajj (hadsjí (pílagrímsferð)– Ætlast er til þess að allir múslimar, svo lengi sem fjárhagur og heilsa leyfi, fari til Mekka í það minnsta einu sinni um ævina.

Sumir halda því fram að sjötta stoðin sé óformlega til, en umdeilt er hver hún ætti þá að vera. Meðal annars er haldið fram að hún sé klausturmeðferð og munkadómur eða heilagt stríð. Þeir sem ekki eru sammála því að hún sé til telja margir að tilvist sjöttu stoðarinnar sé villutrú.

Stríðið í Írak

Stríðið í Írak hófst þann 20. mars 2003 með innrás bandalags viljugra þjóða með Bandaríkin og Bretland í broddi fylkingar. Innan bandaríska hersins þekkist stríðið undir heitinu Operation Iraqi Freedom (e. „Aðgerð Íraksfrelsi“). Formlega stóð stríðið sjálft yfir frá 20. mars 2003 til 1. maí 2003 en þá voru allar stærri hernaðaraðgerðir sagðar yfirstaðnar Við tók tímabil mikils óstöðugleika sjálfsmorðssprengjuárása, hermdarverka og launmorða sem margir kjósa að kalla borgarastyrjöld.

Ástæður sem gefnar hafa verið upp til réttlætingar á stríðinu hafa verið margs konar. Kofi Annan hefur, ásamt fleiri gagnrýnendum, haldið því fram að stríðið sé ólöglegt samkvæmt alþjóðalögum en ekki náðist sátt um innrásina í öryggisráði S.Þ. líkt og tilfellið hafði verið í fyrra Persaflóastríðinu

Aðdragandi

Aðalgrein: Saga Íraks

Írak var þekkt sem Mesópótamía allt fram að 1921, lengi vel var það hluti af veldi Ottóman Tyrkja sem liðaðist í sundur eftir fyrri heimstyrjöldina. Í krafti Þjóðabandalagsins var Bretum veitt umboð til þess að stjórna Írak með skilgreind landamæri sem hafa haldist. Írakar hlutu sjálfstæði og gengu inn í Þjóðabandalagið 1932. Í júlí 1958var gerð hallarbylting í Írak og Hashimita-konungsfjölskyldunni steypt úr stóli af hernum, við tók stjórn Qassims herforingja sem átti svo í erfiðleikum með óstöðugt ástand landsins. Tíu árum síðar tók Ba’th-flokkurinn völdin og hóf Saddam Hussein þá að klífa metorðastigann allt þar til hann tók völdin 1979, sama ár og Íranska byltingin átti sér stað. Stuttu síðar hófst eitt blóðugasta og mest langvarandi stríðs 20. aldarinnar. Stríð Íraks og Írans varði í tæp 8 ár, kostaði u.þ.b. milljón manns lífið og hafði gífurlegar neikvæðar efnahagslegar afleiðingar fyrir hvort ríkið.

Tíundi áratugurinn

Saddam Hussein hafði ekki sagt sitt síðasta heldur réðist á Kúveit 2. ágúst 1990, hann sakaði Kúveit um að virða ekki landamæri ríkjanna og um að lækka heimsmarkaðsverð á olíu með því að auka framboð á henni og þannig viljandi minnka útflutningstekjur Íraks sem Írakar máttu ekki við að missa. ^[3] Fljótlega eftir innrásina brást öryggisráð S.Þ.við með því að samþykkja efnahagsþvingarnir gegn Írak og krefjast þess að þeir drægju herlið sitt tilbaka.á eftir fylgdu ályktanir sem veittu leyfi til þess að beita öllum mögulegum ráðum til þess að framfylgja þeirri niðurstöðu.^[6]

Persaflóastríðið hófst með sprengjuárásum um miðjan janúar 1991, árásir á landi fylgdu eftir 24. febrúar og lauk stríðinu með sigri aðeins þremur dögum seinna. Þá var sett á laggirnar eftirlitsteymi (UNSCOM) á vegum S.Þ. sem átti að finna og uppræta gjöreyðingarvopn (efnavopn og aðstöðu til framleiðslu kjarnorkuvopna)^[7] og efnahagsþvingunum var haldið áfram.

Fimm árum seinna, 9. desember 1996, var Olía-fyrir-mataðgerð S.Þ. hleypt af stokkunum samkvæmt ályktun öryggisráðsins Áætlunin var ákveðin málamiðlun á þeim efnahagsþvingunum sem settar höfðu verið á allan inn- og útflutning um landamæri Íraks. Áætlunin var í gildi allt fram að innrásinni 2003, hún hleypti lífi í veikan efnahag landsins því að bágt ástand á innviðum þess (opinber þjónusta s.s. vegir, hiti, rafmagn, heilbrigðisþjónusta, o.s.frv.) setti miklar takmarkanir á getu og skipan atvinnumarkaðarins.

Í janúar 1998 skrifuðu 18 meðlimir bandarísku hugveitunnar Project for a New American Century(PNAC) undir bréf sem þeir sendu til Clintons bandaríkjaforseta. Í bréfinu er Hussein sagður vera ógn við öryggi í heiminum og að efst á forgangslista bandarískrar utanríkisstefnu þurfi að vera það takmark að ryðja honum úr vegi.^[9]Af þeim 18 sem skrifuðu undir bréfið hafa 11 meðlimir PNAC hafa komist til valda eftir að Bush var kjörinn forseti, þeirra á meðal ber helst að nefna Richard Cheney, varaforseta, Donald Rumsfeld varnarmálaráðherra, Paul Wolfowitz fyrrverandi varnarmálaráðherra og núverandi bankastjóri Alþjóðabankans og John Bolton sendiherra hjá S.Þ.

Undir lok ársins 1998 var komið í óefni. Vopnaeftirlitsmenn UNSCOM fengu ekki aðgang að ýmsum aðalbyggingum tengdum forsetanum og Ba'th-stjórnarflokknum og þeir kvörtuðu undan afskiptasemi Íraka og vélabrögðum ýmiss konar. Öryggisráð S.Þ. hafði samþykkt alls 13 ályktanir þar sem Írökum var gert að sýna fullkomnan samstarfsvilja. Bill Clintonfyrirskipaði loftárásir með aðgerð sem nefnd var Eyðimerkur-Refur. Næsta ár var nýtt vopnaeftirlitsteymi (UNMOVIC) sett saman sem Hans Blix var í forsvari fyrir. Írakar hleyptu þeim þó ekki inn í landið fyrr en í nóvember 2002.

 Eftir 11. september

Mánuði eftir hryðjuverkaárásirnar 11. september 2001 réðust hersveitir NATO á Afghanistan einnig undir forystu Bandaríkjanna og Bretlands í þeim tilgangi að hafa uppi á Osama bin Ladenog koma talibönum frá valdi og koma þannig í veg fyrir að í landinu yrðu þjálfaðir hryðjuverkamenn. Skemmst er frá því að segja að bin Laden fannst ekki og brátt beindust sjónir manna að Írak.

Í skýrslu sem þekkt varð sem September-skýrslan og var gefin út af bresku ríkistjórninni í september 2002 kom fram að Írak hefði falast eftir úraníum frá Níger. Seinna kom í ljós að þetta voru innantómar ásakanir en engu að síður rötuðu þær í árlegt ávarp Bushs, 28. janúar 2003. Í október 2002 samþykkti bandaríska þingið lög sem heimiluðu Bush að ráðast gegn Írak Röksemdir fyrir innrásinni voru nokkrar:

• Írak hafði brotið gegn ályktunum öryggisráðsins og reynt að trufla starf vopnaeftirlitsmanna
• Meint gjöreyðingavopn Íraka sem nágrönnum Íraks og Bandaríkjunum stóðu sérstaklega ógn af
• Mannréttindabrot írösku stjórnarinnar heima fyrir
• Fordæmi þess að Írak gæti og hefði áður beitt gjöreyðingavopnum gegn öðrum þjóðum sem og eigin þegnum
• Launmorðstilraun gegn George H.W. Bush í Kúveit 1993.
• Meðlimir al-Qaida voru taldir vera í landinu
• Stuðningur Íraks við hryðjuverkahópa, m.a. hópa sem börðust sérstaklega gegn Bandaríkjunum
• Óttinn við að Írakar myndu sjá hryðjuverkahópum fyrir gjöreyðingavopnum
• Baráttan gegn hryðjuverkum, þ.e.a.s. sérstaklega þeim sem stóðu að hryðjuverka-árásunum 11. september.
• Áður samþykkt lög þess eðlis að forsetanum væri heimilt að heyja stríð gegn hryðjuverkum.

Eins og áður sagði hafði vopnaeftirlitsteymi S.Þ. verið hleypt aftur inn Írak í nóvember 2002, eftir að öryggisráð S.Þ. veitti Írökum síðustu forvöð til þess að verða við kröfum um afvopnun og fulla samvinnu. Í mars 2003 hafði ekki náðst sátt meðal stórveldanna í öryggisráðinu um næstu skref. Jacques Chirac, forseti Frakklands, lét hafa eftir sér að af Írak „stæði ekki bráð ógn sem þyrfti að svara með hervaldi” og Gerhard Schröderá sömu leið en þolinmæði Bush og Blair var þrotin.

Mótmæli gegn yfirvofandi stríði náðu hápunkti helgina 15.-16. febrúar 2003 þegar áætlað var að a.m.k. 10 milljón manns hefðu mótmælt á götum stórborga eins og San Fransisco, London, Barcelona, Róm og víðar.Á Íslandi var mótmæltu á bilinu 500-700 manns við Lækjartorg í Reykjavík, við Ráðhústorgið á Akureyri mættu um 500 manns til þess að mótmæla, einnig var mótmælt í Ísafirði og í Snæfellsbæ.Nokkrum dögum seinna settu mótmælendur í Reykjavík upp eins konar gjörning fyrir framan Stjórnaráðið þegar þeir lögðust þar niður, ataðir út í rauðum vökva og þóttust vera dánir.

 Stríðið hefst

Þann 17. mars 2003voru Saddam Hussein gefnir tveir sólarhringar til þess að gefast upp og yfirgefa landið. George Bush tilkynnti bandalag viljugra þjóða, 49 þjóðir sem studdu innrásina, oft í orði en ekki á borði, þ.á m. Ísland. Þann 20. mars 2003 hófst stríðið með loftárásum á Bagdad. Þann 9. apríl höfðu bandarískar hersveitir náð Bagdad, Kirkuk og Mosulá sitt vald. Í Bagdad hófst mikil óöld þar sem þjófar létu greipar sópa um fyrirtæki og opinberar byggingar.

Í maí var efnahagsþvingunum S.Þ. lyft eftir nær 13 ár, í júlí láta synir Saddams, Uday og Qusay lífið í Mosul. Í ágúst voru gerðar bílsprengjuárásir á Jórdanska sendiráðið og höfuðstöðvar S.Þ. í Bagdad, u.þ.b. 20 manns létust og ríflega mánuði seinna eftir aðra sprengjuárás drógu S.Þ. sig frá Írak. Þann 14. desemberfannst Saddam Hussein í felum nálægt heimabæ sínum Tikrit.

2004

Fyrri hluta árs 2004 bárust fréttir af pyntingum og ómannúðlegri meðferð á föngum í Abu Ghraib fangelsinu. Ljósmyndir bárust af niðurlægjandi meðferð fanga og ollu þau hörð viðbrögð í vestrænum löndum og almenningsálit og stuðningur við stríðið snarféll. Eftir málaferli var komist að þeirri niðurstöðu að í öllum tilvikum væri að ræða um misskilninga hermanna á milli um lögmæta meðferð á föngum og „nokkur rotin epli”. 24 hermönnum var refsað þ.á m. Janis Karpinski, sem var lækkuð í tign, þáverandi fangelsisstjóri.

Í mars 2004 hófst atburðarás sem átti eftir að enda með einhverjum blóðugustu átökum stríðsins. Ráðist var að fjórum starfsmönnum öryggisverktakafyrirtækis á ferð um borgina Fallujah, vestan við Bagdhad. Þeir voru myrtir og limlestir á hrottafenginn hátt og bárust myndir af aðförunum til vestrænna fjölmiðla. Þá hófst umsátur um borgina og stóð fyrri hluti þess frá 4-9. apríl, að því loknu var óbreyttum borgurum leyft að flýja. Þá var samið um vopnahlé og kom það í hlut óreyndra íraskra hersveita að tryggja öryggi í borginni. Eftir sem áður var litið á Fallujah sem vígi uppreisnarmanna og hófst önnur atlaga að borginni í nóvember. Tugir sprengjuárása flugvéla og stórskotaliðs voru framkvæmdar daglega á þeim 13 dögum sem umsátrið stóð.

Í júní 2004 hlaut Írak fullveldi á ný og Iyad Allawivar skipaður forsætisráðherra bráðabirgðarstjórnar.

2005

Þann 30. janúar 2005kom að langþráðum þingskosningum til bráðabirgða. Sjítar unnu meirihluta sæta og Kúrdar komu í annað sætið. Í apríl var kúrdinn Jalal Talabani kosinn forseti af þinginu og sjítinn Ibrahim Jaafari skipaður forsætisráðherra. Í júní var Massoud Barzani skipaður forseti Kúrdistans. Í ágúst var stjórnarskránni hafnað af súnnítum, hún var svo samþykkt mánuði seinna skv. henni átti að stofna íslamskt sambandslýðveldi. Í desember var svo kosið fyrir fullt kjörtímabil, sjítar fengu meirihluta.

2006

Í júní 2006 var meintur leiðtogi al-Qaida í Írak, Abu Musab al-Zarqawi drepinn í loftárás.

Mannfall

Tölur um mannfall Íraka eru á reiki en yfir fjögur þúsund bandarískir hermenn hafa fallið (mars 2008). Flestir hafa látið lífið eftir að helstu hernaðaraðgerðum lauk í maí 2003. Óháð, sjálfstæð samtök, Iraq Body Count [1] vinna að því að safna saman tilkynningum í fjölmiðlum um mannfall og leggja þær svo saman til þess að fá grófa og ónákvæma hugmynd um mannfall Íraka.

Í október 2006 kynnti teymi frá John Hopkins háskólanum í Bandaríkjunum rannsóknir sínar í breska læknatímaritinu Lancet sem sýndu að mannfall í Írak frá því að stríðið hófst af völdum (beinum sem óbeinum) stríðsátaka væru 655.000 manns.

 Þátttaka Íslands

Davíð Oddson, þáverandi forsætisráðherra og Halldór Ásgrímsson, þáverandi utanríkisráðherra tóku án samráðs við Alþingi eða utanríkismálanefnd Alþingis ákvörðun um að styðja innrásina. Fyrir vikið uppskáru þeir mikla gagnrýni, skoðanakannanir sýndu að ekki var stuðningur hjá almenningi fyrir innrásinni.

„Það er enginn vafi á því í mínum huga, herra forseti, að uppáskrift hæstv. ráðherra Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar á Íraksstríðinu eru einhver hörmulegustu afglöp íslenskra stjórnmála um langt skeið, örugglega á þessari öld og má mikið vera ef þau endast ekki út öldina sem slík, að þetta eigi eftir að verða á spjöldum sögunnar einhver hörmulegustu pólitísku afglöp og mistök sem lengi hafa verið framin.”-- Steingrímur J. Sigfússon, 30.04.2004

Í september 2006 fluttu þingmenn stjórnarandstöðu, Össur Skarphéðinsson (Samfylkingin), Ögmundur Jónasson (Vinstri grænir) og Magnús Þór Hafsteinsson (Frjálsyndi flokkurinn), þingsályktunartillögu þar sem ályktað var að „fela ríkistjórninni að taka Ísland með formlegum hætti út af lista þeirra 30 þjóða sem studdu innrás Bandaríkjamanna og Breta í Írak vorið 2003 og lýsi því yfir að stuðningurinn við innrásina hafi verið misráðinn.

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Af hverju hata þeir okkur?

 

Þessar myndir eru frá EVRÓPU fólk """"""""""""Fréttamyndir!!!!

Jihad í nútímasögu íslam og Mið-Austurlanda

Magnús Þorkell Bernharðsson
lektor í sögu Mið-Austurlanda við Williams College, Massachussets

Hin dramatíska, óhugnanlega og óvænta árás sem gerð var á Bandaríkin olli ákveðnum tímamótum. Í kjölfar árásanna hefur fólk verið mjög spyrjandi, sérstaklega í Bandaríkjunum þar sem ég bý og starfa, og eftir því sem ég fæ best séð á það einnig við um Ísland. Fólk reynir að skilja hvað fái menn til að fremja slík voðaverk. Í þessari umræðu hefur kastljósi fjölmiðla verið beint í síauknum mæli að íslam enda voru hryðjuverkamennirnir flestir múslimar eftir því sem við best vitum. Talið er að þeir hafi verið meðlimir í al-Kaeda samtökunum sem þeir Ussama Bin Laden og Ayman al-Zawahiri stjórna meðal annarra.

Ég held að fullyrða megi að fréttaflutningur alþjóðlegra fjölmiðla að undanförnu hafi að miklu leyti einkennst af makalausri vanþekkingu og hrikalegri einföldun. Umræðan í fjölmiðlum hefur ekki einungis valdið því að fólk hefur alls kyns ranghugmyndir um íslam og múslima heldur hefur þetta líka orðið til þess að múslimar um heim allan telja sig útskúfaða og fyrirlitna vegna aðgerða fámenns hóps. Þetta gerist á tímum hnattvæðingar sem átti að einkennast af smækkandi heimi, frelsi fólks til ferðalaga og frjálsum vöruskiptum og þjónustu. En nú er fólk dregið í dilka eftir þeirri trú sem það játar rétt eins og við séum skyndilega komin aftur til miðalda.

Einfaldaðir sleggjudómar
Til að skilja grundvallarhugtökin í íslam og í trúarvenjum múslima er ekki heppilegt og jafnvel hættulegt að meta þau eingöngu út frá veraldarsýn og gildismati okkar. Ef við viljum reyna að skilja ástandið er mikilvægt að meta það ekki út frá einföldum "kategoríum" og "klisjum".Það er til dæmis villandi, sérstaklega í þessu sambandi, að líta á íslam einungis sem pólítísk trúarbrögð sem geri ekki greinamun á pólítík og trú. Með því er ekki einungis verið að helga inntak stjórnmálanna, sem gefur ranga mynd, heldur er einnig verið að takmarka mátt íslam og gera lítið úr þeim krafti og huggun sem trúin felur í sér. Þetta einfaldaða viðhorf sýnir að við< skiljum hvorki til fulls þær flóknu samfélagsaðstæður sem knýja fólk til aðgerða né hugtökin sem þar liggja til grundvallar. Þannig verðum við of fljót til þess að dæma verknað eins og hryðjuverk sem trúarlegan verknað þó ekki sé alltaf verið að þjóna trúarlegum markmiðum.

Okkur hættir líka til að ofnota orð eins og „múslimskir öfgamenn”. Við gerum þá hvorki greinarmun á nokkrum öfgamönnum og um milljarði múslima né á því hvaða pólítískum stefnumálum hryðjuverkamaðurinn hampar. Við blöndum hins vegar ekki endilega trú inní umræðuna þegar fjallað er um hryðjuverkamenn á Norður Írlandi, Perú eða á Spáni. Til dæmis var ekki rætt um hverrar trúar Timothy McVeigh var, en hann var dæmdur til dauða og tekinn af lífi vegna sprengingarinnar í Oklahóma.


„Við” og „þau”
Önnur einföldun, sem hefur jafnvel enn hættulegri afleiðingar er sú tilhneiging að líta á árásina þann 11.september sem "Clash of Civilizations" eða "árekstur menningarheima"í skilningi Samuels Huntingtons. Með slíkri svart-hvítri sýn er heiminum skipt í tvö lið, „þau” og „við”, og virðist gert ráð fyrir að einhvers konar Berlínarmúr hafi staðið fyrir botni Miðjarðarhafs sem skildi þessi menningarsvæði að. Þegar við skoðum hin fjölþættu tengsl þessara menningarheima og áhrif þeirra hvors á annan síðustu 1400 árin , til dæmis í nátturuvísindum, heimspeki eða matargerð, er hins vegar ógerningur að segja hvað tilheyri "okkur" og hvað "þeim."

Á miðöldum var til dæmis mikið samstarf milli arabískra og persneskra heimspekinga og vísindamanna. Í þeim hópi voru múslimar, gyðingar og kristnir sem unnu saman að því að túlka klassíska gríska heimspeki. Þeir uppgötvuðu margt og þróuðu stærðfræði og læknisfræði sem skilaði sér síðar til Evrópu. Einnig má benda á að fjöldinn allur af arabískum eða persneskum orðum eru til í íslensku: sykur, kaffi, algebra, rassía, fíll, hass, banani, skák og mát. Menningararfur okkar, til dæmis fræðimennska, á meðal annars rætur sínar að rekja til Mið-Austurlanda.

Þegar öllu er á botninn hvolft eru skilin milli „okkar” og „þeirra” ekki svo skýr. Þess vegna er ekki hægt að halda því fram að atburðirnir jafngildi árekstri menningarheima. Eitt stórt menningarsvæði er ekki í stríði við annað stórt menningarsvæði heldur gerði lítill hópur fólskulegar árásir á stofnanir í Bandaríkjunum. Í fréttaflutningi er hins vegar einfalt og þægilegt að nota áðurnefnda flokkun.

Við sjáum oft myndir af mótmælum, til dæmis í Pakistan eða Íran, þar sem dökkir, reiðir, skeggjaðir menn, í framandi klæðum með Kóraninn á lofti hrópa slagorð sem við skiljum ekki eða virðast ógnandi. Þá sýnast andstæðurnar milli þeirra og okkar skýrar: Þeir eru það sem við erum ekki. Við teljum okkur vera skynsöm, framfarasinnuð, friðsöm og upplýst og skiljum einfaldlega ekki þetta hugarfar og þessa lífsýn. Draugar vakna úr fortíðinni sem minna okkur á það þegar harðlínumenn stjórnuðu lífi manna í nafni trúarinnar. Fólkið á myndunum er því algerlega á skjön við nútímann. En ef við skoðum nánar hvað fólkið er að segja, kemur í ljós að margir á Íslandi gætu samsinnt því. Þetta fólk er í raun að flytja mjög nútímalegan boðskap, þó það hljómi einkennilega, boðskap sem ber að taka alvarlega ef við viljum reyna að skilja reiði þeirra.

Af hverju hata þau okkur?
Á síðustu tíu árum hef ég lagt mig fram um að skilja trúarbrögð, tungumál, menningu og sögu Mið-Austurlanda. Þegar ég reyni að túlka þessa óskiljanlegu árás gegn saklausum borgurum í New York og Washington koma fram ýmsar tilfinningar. Í fyrsta lagi var ég dauðhræddur og reiður, þar sem ég bý nálægt New York. Frændi minn starfaði við hliðina á Tvíburaturnunum og því var mér mjög umhugað um velferð hans. Í öðru lagi vissi ég að þetta myndi hrinda af stað bylgju fordóma gagnvart mörgum samstarfsmönnum og nemendum mínum sem eiga rætur að rekja til Mið-Austurlanda. Í þriðju lagi var þetta ákveðin áminning um harðan veruleika Mið-Austurlanda og áréttaði ýmis stef úr sorgarsögu þessa svæðis. Í ljósi sögu Mið-Austurlanda vakna nokkrar spurningar:

Er hin ofbeldisfulla og brenglaða heimsmynd Ussama Bin Ladens og al-Kaeda-samtakanna einkennandi fyrir múslima í Mið-Austurlöndum?

Er hún toppurinn á ísjakanum?
Og mun hún hafa skelfilegar afleiðingar fyrir allan heiminnn, ekki síst fyrir samfélög múslima?
Stjórnast þessi hópur af hugtakinu „jihad”, sem við skiljum sem „heilagt stríð” og ætlar hann sér að heyja stríð gegn okkur?


Ég legg áherslu á, að það er um einn milljarður múslima í heiminum í dag. Ef íslam væru trúarbrögð haturs og hér væri um að ræða átök tveggja siðmenninga þá væri heimurinn miklu verr á vegi staddur en hann þó er, þrátt fyrir allt. Hafa ber í huga að í arabísku liggja samhljóðarnir s-l-m í orðinu íslam líka til grundvallar í orðinu salaam (skylt hebreska orðinu shalom) sem þýðir friður. Friður er að sjálfsögðu eftirsóknarverðara ástand í íslam en stríð. Yfirgnæfandi meirihluti múslima eru friðsamir og vilja lifa í sátt og samlyndi við nágranna sína.

Ekki verður þó litið framhjá því að síðastliðna hálfa öld hefur róttækum pólitískum hreyfingum, sem sumar setja trúmál á oddinn og eru andsnúin Vesturlöndum, vaxið fiskur um hrygg. Tilvist slíkra hreyfinga ætti að skoða meðal annars í ljósi aðstæðna sem hafa skapast í Mið-Austurlöndum síðustu 50 árin. Í Vestur-Evrópu hefur ríkt friður þessa áratugi. Það þekkjum við best hér á landi. Þessi tími hefur einkennst af stórkostlegum efnahags- og tækniframförum. En reynsla fólks í Mið-Austurlöndum gæti hins vegar ekki verið ólíkari reynslu okkar Vesturlandabúa.

Frá lokum seinna stríðs hafa Mið-Austurlönd orðið að þola látlaust ofbeldi. Um er að ræða ellefu stríð, ekki færri en þrjár almennar hallarbyltingar og langvinnar og blóðugar borgarastyrjaldir svo sem. í Líbanon og Yemen. Einnig hafa orðið margar uppreisnir, réttindi minnihlutahópa hafa verið fótum troðin svo og starfsemi pólitíska hreyfinga. Auk þess hefur verið mikið um fólksflutninga. Varla er til sú kynslóð í Mið-Austurlöndum sem hefur ekki upplifað stríð, byltingu, eða borgarastyrjöld.

Nú er ef til vill freistandi að líta á þetta ástand sem einkennandi fyrir Mið-Austurlönd og jafnvel rökrétt að draga þá ályktun að ástandið megi rekja til ofbeldishneigðra íbúa Mið-Austurlanda. Þegar þessi átök eru hinsvegar skoðuð nánar kemur í ljós að ýmis lönd á Vesturlöndum áttu beina aðild að ofbeldinu. Fjögur stríð voru beinlínis gegn Vesturlöndum. Þau voru átökin við Suez, Alsír, Afghanistan (hinu fyrra) og Persaflóastríðið. Í öðrum átökum stóðu Vesturlöndin annað hvort bakvið átökin eða voru talin vera það.

Þjóðir múslima hafa yfirleitt ekki riðið feitum hesti frá þessum átökum. Til dæmis hafa þær verið sérstaklega máttvana í öllum sínum aðgerðum gegn erkióvininum Ísrael. Hinn almenni borgari hefur misst tiltrú á eigin ríkistjórn og lítur á sig sem veikburða og áhrifalausan í þessum heimi. Mikil vanmáttarkennd ríkir enda hefur almenningur ekki haft mikla ástæðu til að fagna sigrum eða framförum. Auk þess hafa ríkisstjórnir landanna ekki veitt þegnum sínum lágmarksþjónustu. Kerfið er í molum, atvinnuleysi mikið og fá atvinnutækifæri. Þar af leiðandi ríkir almennt vonleysi. Úr vonleysinu hefur sprottið fram mikil reiði í garð Vesturlanda og sérstaklega Bandaríkjamanna.


Algengasta spurningin í Bandaríkjunum í dag hljóðar svo: „Af hverju hata þeir okkar?” George Bush, Bandaríkjaforseti hefur til dæmis kastað fram þessari spurningu og hún hefur prýtt forsíðu tímaritsins Newsweek. Í þessari saklausu og eðlilegri spurningu felst svarið við hluta af vandamálinu. Vesturlandabúar en þó sérstaklega Bandaríkjamenn, hafa litla sem enga hugmynd um hvað er að gerast í heiminum í kringum þá. Þeir gera sér enga grein fyrir því botnlausa vonleysi eða þeirri örbirgð sem ríkir í til dæmis Afríku og Asíu. Í stað þess að spyrja „Af hverju hata þau okkur?”, ættu þeir að spyrja spurningarinnar: „Hvað höfum við gert til þess að þau geti elskað okkur?” Séð frá sjónarhorni íbúa Mið-Austurlanda hafa Bandaríkjamenn gert fátt til að koma á eðlilegum og uppbyggilegum samskiptum við fólk í Mið-Austurlöndum.

Um samskipti Bandaríkjanna og Mið-Austurlanda
En hatar fólk í Mið-Austurlöndum Bandaríkjamenn? Svarið er bæði já og nei. Það er oftúlkun að telja að hatur einkenni viðhorf fólks til Bandaríkjamanna. Í Mið-Austurlöndum ríkir bæði reiði og öfund en líka aðdáun og það sem Bandaríkin hafa að bjóða þykir eftirsóknarvert. Yfirleitt eru mjög langar biðraðir fyrir utan öll sendiráð Bandaríkjanna. Í þeim bíður fólk sem vill fá vegabréfsáritun. Einnig er mikil neysla á bandarískum vörum og menningu, ekki síst á afþreyingarefni eins og Baywatch-þáttunum og kvikmyndum Schwarzeneggers. Eftirsóknarvert er að fjárfesta í bandarískum fyrirtækjum og geysilega mikið er keypt af bandarískum vopnum.

Á sama tíma ber á mikilli öfund og reiði í garð Bandaríkjanna. Reiðin stafar fyrst og fremst af því að íbúar Mið-Austurlanda telja utanríkisstefnu Bandaríkjanna ranga en þetta beinist ekki endilega gegn Bandaríkjamönnum sjálfum. Bandaríkin berjast fyrir og vilja viðhalda frelsi, jafnrétti og lýðræði innan eigin landamæra. Það á ekki við um utanríkisstefnu þeirra að mati fólks í Mið-Austurlöndum. Þar berjast Bandaríkjamenn alls ekki fyrir frelsi og lýðræði. Þvert á móti einkennast aðgerðir Bandaríkjamanna í Mið-Austurlöndum, að mati þeirra sem þar búa, af valdahroka, græðgi og hræsni. Þeir telja að Bandaríkjamenn leggi sig fram um að styðja ríkisstjórnir, til dæmis í Egyptalandi og í Sádi-Arabíu,sem kúgi þegna sína og koma í veg fyrir að fólk fái að njóta frelsis í eigin löndum. Svo ekki sé minnst á hlutdeild Bandaríkjamanna í viðskiptabanninu við Írak þar sem hefur verið viðvarandi skortur á lyfjum og matvælum um árabil.

Síðast en ekki síst hafa Bandaríkjamenn stutt Ísrael í einu og öllu í stríðinu gegn Palestínumönnum að mati heimamanna. Nánast á hverjum degi þurfa Palestínumenn að þola yfirgang Ísraela sem fá gífurlega fjárhagsaðstoð frá Bandaríkjunum og eru vopnaðir bandarískum vopnum. Bandaríkin beita líka áhrifum sínum innan alþjóðlegra stofnana til að verja Ísrael gegn óþægilegum samþykktum. Íbúar Mið-Austurlanda telja að Bandaríkin hjálpi Ísrael til að standa utan við alþjóðasamþykktir og lagasetningar og veiti þeim þar af leiðandi ótakmarkað svigrúm til að heyja baráttu sína gegn Palestínumönnum.

Margir í Mið-Austurlöndum hafa mjög mikla samúð með Palestínumönnum. Barátta Palestínumanna er mjög táknræn og margir sjá sig í hlutverki Palestínumannsins sem berst gegn óréttlæti og kúgun. Reyndar gera ekki margir greinarmun á Bandaríkja-mönnum og Ísraelum og líta á þá sem eina heild. Í al-Aksa moskvunni í Jerúsalem, einum helgasta stað múslima, er til dæmis platti í miðju moskunnar sem á eru festar leifar af skothylki sem var notað gegn Palestínumönnum. Á skothylkinu stendur skýrum stöfum "Made in USA." Ekki fer á milli mála hver óvinurinn er eða hver það er sem styður við bakið á honum.

Einnig verður að taka skýrt fram að það eru ekki trúarbrögð Bandaríkjamanna og Vesturlandabúa, kristin trú, sem er undirrótin að reiðinni í okkar garð. Múslimum er ekki sérstaklega í nöp við kristni og auk þess líta margir þeirra raunar ekki á okkur sem kristið samfélag heldur afhelgað. Ógnin frá Vesturlöndumtengist ekki kristni heldur af "sekulariseringunni" eða þeirri veraldarhyggju, nautnahyggju og græðgi sem þeir telja að einkenni fyrst og fremst Bandaríkjamenn en einnig aðra Vesturlandabúa. Bandaríkin erpersónugervingar nútímans þar sem öll siðferðisleg gildi virðast hafa fokið út í veður og vind, sem endurspeglast best í bandarísku afþreyingarefni sem dreift er um allan heim. Íbúar Mið-Austurlanda telja sig hafa sannanir fyrir því að illa sé komið fyrir okkur í siðferðismálum og benda á tölur í því sambandi. Hér er há tíðni hjónaskilnaða, fóstureyðinga og kynsjúkdóma, mikil misnotkun á eiturlyfjum og áfengi og lítil kirkjusókn.

Fólki í Mið-Austurlöndum finnst því að líf okkar sé eftirsóknarvert að einhverju marki en hefur áhyggjur af löstum þeim sem það telur einkenna líf okkar. Mið-Austurlandabúar vilja með öðrum orðum ekki fá allan pakkann. Þeir sjá að þessir nýju og oft óæskilegu þættir eru smám saman að gera innreið sína í samfélag þeirra. Margir hugsuðir og stjórnmálamenn í Mið-Austurlöndum eru því að glíma við þessi vandamál nútímans. Töluverð tilvistarkreppa ríkir þar sem verið er að leita að nýjum gildum og bættu siðferði til að mæta nútímanum.


Ef við lesum vandlega þessar pælingar eru þær um margt líkar þeim skrifum sem eiga sér stað til dæmis hér á landi um það hvernig við eigum að móta líf okkar á nýjum tímum og á hvaða stoðum við eigum að byggja grundvallarviðhorf okkar um hvað sé rétt, rangt, fallegt og æskilegt. En þó að við getum fallist á að þessar vangaveltur eigi margt sameiginlegt og getum jafnvel verið sammála túlkun þeirra á vandamálum nútímans myndum við varla vera sammála þeim lausnum sem sumir Mið-Austurlandabúar setja fram til að ráða bót á tilvistarkreppunni.

Í krafti trúarinnar
Í þessari tilvistarkreppu sem skapast af vonlausum aðstæðum í efnahagsmálum og stjórnmálum, finnst Mið-Austurlandabúum að þjarmað sé að þeim úr öllum áttum. Ómögulegt virðist að keppa við Vesturlönd með einum eða öðrum hætti og fólk hefur því helst fundið styrk og huggun í trúnni. Hér kemur íslam til sögunnar. Saga íslam er á margan hátt farsæl og sýnir múslimum að þeir réðu lögum og lofum í heiminum fyrir ekki svo löngu síðan. Á tímum kalífadæmis Abbasída , til dæmis, var Bagdad nafli alheimsins. Síðan varð efnhagsleg og pólitísk hnignun á svipuðum tíma og Evrópa var að brjóta sig úr hlekkjum hinna myrku miðalda. Margir múslimar sjá því samasemmerki milli uppgangs Vesturlanda og hnignunar Mið-Austurlanda hvort sem það á við rök að styðjast eða ekki.

Saga íslam kennir múslimum að það sé möguleiki að trúa því að múslimar nái fótfestu á ný og getið búið í farsælu og kraftmiklu þjóðfélagi. Þegar þeir skoða hvers vegna hnignunin átti sér stað komast margir að þeirri niðurstöðu að hún hafi stafað af því að múslimar iðkuðu ekki trú sína með réttum hætti. "Þegar við fórum eftir ákvæðum Kóransins, vorum við áhrifamikil og voldug": segja þeir gjarnan. Vandinn felst því ekki í trúnni heldur í trúariðkuninni.

Krafan hefur því verið sú að breyta þjóðfélaginu þannig að þegnarnir fái fleiri tækifæri til stunda trú sína. Hér hafa róttækar hreyfingar komið með sína lausn sem felst meðal annars í því að snúa aftur til fortíðar og breyta þjóðfélagsaðstæðum þannig að þær líkist því þegar íslam réð lögum og lofum. Til að ná þessum markmiðum telja róttækar hreyfingar til að múslimar verði að stunda jihad.

Frummerking „jihad”
Hugtakið jihad birtist oft í Kóraninum, sem er helgirit múslima. Orðið jihad merkir barátta eða átök. Á íslensku er það oft þýtt sem "heilagt stríð" sem gefur satt að segja ekki alltaf rétta mynd af þessu fyrirbæri. Íslensku orðin "heilagt stríð" eiga sér enga samsvörun í arabísku. Stríð er harb og muqaddas er helgi og þessi orð koma aldrei fyrir saman. En þegar við sjáum orðið jihad þýðum við það sem "heilagt stríð". Þess vegna gætir oft misskilnings þegar rætt er um jihad og fólk dregur rangar ályktanir. Ef við skoðum hvað hugtakið merkir og hvernig því hefur verið beitt bæði í Kóranium, í klassískum trúar-og lagatextum og í ritum og orðum nútíma múslima er ljóst að merking orðsins er margvísleg.

Hafa ber í huga að Múhameð spámaður múslima fékk vitranir og skilaboð beint frá Guði. Í þessu sambandi skiptir ekki máli hvort að við trúum því hvort að Múhameð hafi verið spámaður eður ei. Staðreyndin er sú að um einn milljarður manna trúir því að Múhameð var síðasti spámaður Guðs í langri röð spámanna. Boðskapur íslam, eins og hann birtist Múhammeð, fjallar um það að sýna Guði undirgefni og lúta boðum hans. Múslimi er þessvegna sá sem sýnir Guði undirgefni og fellst á boð og bönn Guðs. Í boðskap Kóransins birtist fjölgyðisumhverfi Arabíuskagans þar sem ættbálkakerfið var undirstaða þjóðfélagsins. Kóraninn og lagasetningar múslima áttu að mynda nýjan flöt á samskiptum manna og kvenna sem var ekki bundinn hefðum ættbálkasamfélagsins í Arabíu.



Eitt af því sem einkenndi ættbálkanna var „rassía” (fyrirmynd orðsins sem notað er í íslensku í „lögreglan gerði rassíu”.) sem var stjórnlaust stríð milli ættbálkanna. Íslam kemur á reglu í samskiptum manna og hugtakið jihad á við það sem kemur í stað "rassíu". Í "kaos" ættbálkasamfélagsins kemur íslam sem „kosmos”. Jihad í Kóraninum hefur þar af leiðandi mjög jákvæða merkingu því meginmarkmið þess er að koma í veg fyrir rassíu og varðveita friðinn. Jihad felur þó í sér viðurkenningu á því að það liggi í eðli mannsins að hann eða hún hafi tilhneigingu til að syndga og virða ekki rétt náungans eða velferð samfélagsins almennt. Hugtakið jihad viðurkennir líka það eðli samfélaga að vera oft í stríði við hvort annað.

Hið ytra og innra jihad
Í grófum dráttum skiptist jihad í tvennt: Stærra jihad (jihad al-akbar) og smærra jihad (jihad al-aksar). Hið stærra jihad er erfiðara og lýsir baráttunni sem við heyjum hvern einasta dag. Það er hið innra jihad sem merkir baráttu einstaklingsins við að standast freistingar Djöfulsins.

Hið smærra jihad er hið ytra jihad sem við skulum nú skoða nánar. Bæði í Kóraninum og í Hadith, sem mynda grundvöllinn að Sharía, sem er lagakerfi Múslima, eru til skýrar reglur um rétta hegðun í stríðsrekstri. Í reglunum endurspeglast áhyggjur af því að múslimar hegði sér með ofbeldisfullum hætti og drepi og ræni í nafni trúarinnar. Það myndi spilla friði samfélagsins og er því talið óæskilegt. Því eru settar skýrar reglur um það hvenær aðstæður eru réttar fyrir hið ytra jihad. Kóraninn fjallar um hið ytra jihad sem baráttu múslima gegn trúleysingjum. Ef samfélagi múslima stafar ógn af trúleysingjum er það skylda múslima (fard kifaya) að berjast gegn slíkri ógn. Múslimar eru hvattir til að berjast eins og er sagt í Kóraninum, "bi amwalihim wa anfusihim" - með lífi sínu og eignum.

Til að hvetja menn enn frekar til dáða eru lýsingar Kóransins mjög skýrar hvað varðar umbun hermanna falli þeir í þess konar stríði. Ef hermaðurinn er píslavottur (shahid) fær hann rakleiðis inngöngu í himnaríki en þarf ekki að bíða eftir endalokum tímans. Í þessum stríðsrekstri verða múslimar þó fyrst að gefa trúleysingjunum tækifæri til þess að gerast múslimar. Ef trúleysingjarnir gerast múslimar þá eru forsendur jihad ekki lengur fyrir hendi. Þá eru til margvíslegar reglur um það hvaða einstaklingar geta fengið undanþágu frá herþjónustu, um að ekki eigi að drepa konur og börn óvinarins, um meðferð stríðsfanga og farið er mjög nákvæmlega yfir það hvernig megi og eigi að skipta herfangi.

Kóraninn gefur ekki skýr svör um það hvort múslimar geti stundað jihad "í sókn" eða "í vörn" og stangast vers Kóransins á um þessi mál. Velflestir ritskýrendur bæði nú og fyrr telja að jihad sé einungis réttlætanlegt sem sjálfsvörn. Einungis megi nota jihad í sókn ef landsvæði múslima og trúariðkun þeirra sé í hættu. En margir telja líka að jihad ætti einnig að beita í sókn og að bardögum ættu ekki að linna fyrr en allur heimurinn tilheyrir múslimum og allir séu undir verndarvæng umma, samfélags trúaðra. Í umma gera múslimar ráð fyrir að gyðingar og kristnir geta áfram stundað trú sína þó að þeir verði annars flokks þegnar en í þessu umma ræður íslam lögum og lofum. Þetta viðhorf er ekki einstakt fyrir íslam heldur hafa velflest trúarbrögð það að markmiði, meðal annars kristnin, „að gera allar þjóðir að lærisveinum”.



Mikið er fjallað um jihad í klassískum trúar- og lögfræðitextum. Fyrir þeim sem skrifuðu textana vakti að koma í veg fyrir að hugtakið yrði misnotað. En hér var mikill vandi á ferð því að engin kirkjuleg stéttaskipting eða verkaskipting er í íslam. Það er kannski einn megin munurinn á íslam og kristni því að í íslam er engin kirkja og engin prestastétt. Íslam er í raun mjög lýræðisleg trú þar sem enginn maður getur komið milli annars manns og Guðs. Það er því fátt sem trúarsamfélagið getur gert til að hamla gegn nýjum túlkunum eða oftúlkunum nema þær brjóti afdráttarlaust í bága við grundvallarhugmyndir íslam.

Þegar metin er notkun jihad á hinu klassíska tímabili íslam er ljóst að því var beitt í margvíslegum tilgangi. Hið ytra jihad eflir samstöðu múslima, réttmætir stöðu leiðtoga samfélagsins, og setur fram skýrar reglur um stríðsrekstur. En ef við skoðum notkun jihad hugtaksins á nítjándu og tuttugustu öld er ljóst að það hefur tekið verulegum breytingum. Því hefur reglulega verið beitt í pólitískum tilgangi og þá sérstaklega til þess að hvetja múslima til að rísa upp gegn heimsvaldastefnu eða imperíalisma Vesturlandanna. Þá álitu þeir sem efndu til jihad að samfélag múslima stæði ógn af heimsvaldastefnunni og því væri réttlætanlegt að efna til jihad. Hægt er að finna slíkar yfirlýsingar bæði á Indlandi gegn nýlenduherrum sínum, Bretum, og í Egyptalandi.

Þá gripu Tyrkir til þess ráðs í fyrri heimstyrjöldinni þegar þeir börðust við hlið Þjóðverja gegn bandamönnum að lýsa yfir jihad. Bretar höfðu verulegar áhyggjur af þessu enda voru margir múslimar í breska konungsdæminu, til dæmis á Indlandi. Áhyggjur Breta leiddu til þess að þeir föluðust eftir samstarfi við Araba í fyrri heimstyrjöldinni, sem var mótleikur gegn jihad-yfirlýsingu Tyrkja, eins og frægt hefur orðið í sögunni af Arabíu-Lawrence og verðlaunamynd sem gerð hefur verið um hann..

Einkennandi við þessar jihad-yfirlýsingar er að þær náðu alls ekki tilætluðum árangri. Ekki tókst að efla einingu meðal múslima eða hvetja þá til dáða. Fyrir því eru margar ástæður. Til dæmis voru boðskipti á þessum tíma ekki mjög öflug. Í öðru lagi voru yfirlýsingarnar skriflegar og flestir múslimar á þessu svæði voru ólæsir. Í þriðja lagi eru múslimar mjög fjölbreytilegur hópur og margir þeirra taka sér ekki vopn í hönd fremur en aðrir jarðarbúar nema þeir sjái beinlínis þörf til þess. Við skulum gefa þessu gaum sérstaklega nú í dag, því aðvið álítum oft múslima vera samstilltan hóp sem hegði sér alltaf eins. Þegar við skoðum söguna síðustu 600 árin, sést vel að svo hefur ekki verið. Ekki er því ástæða til þess að ætla að múslimar muni skyndilega nú í dag rísa allir upp sem einn maður undir merkjum trúarinnar.

Ekki hægt að kalla hryðjuverkin jihad
Á tuttugustu öldinni hefur einnig komið ný tegund af jihad sem er stríð milli múslima innbyrðis. Gott dæmi um slík átök var stríðið milli Írak og Íran á árunum 1980 til 1988 (þegar Saddam Hussein var "okkar maður”). Í þessu átakanlega og blóðuga stríði sem breytti nákvæmlega engu lýstu báðir aðilar yfir jihad. Íranskir unglingsstrákar voru sendir út á vígvöllinn með lykil um hálsinn sem átti að tákna að þeir ættu greiðan aðgang að hliði himnaríkis.

Í ljósi þessa er eðlilegt að spyrja hvort túlka megi atburðina þann 11. september sem jihad? Strangt til tekið gengur það ekki upp í trúarlegum skilningi. Það er svo margt í þeirri árás sem brýtur þvert gegn þeim klassískum hugmyndum og þeim grundvallarskilyrðum sem sett eru fram um hvernig eigi að heyja jihad. Í fyrsta lagi dó saklaust fólk í árásunum, þar á meðal konur og börn. Í öðru lagi voru margir múslimar á meðal þeirra sem féllu. Í þriðja lagi var fólkinu sem varð fyrir árásunum ekki gefinn kostur á að gerast múslimar. Í fjórða lagi geta múslimar iðkað trú sína í Bandaríkjunum og þar af leiðandi eru Bandaríkin ekki landsvæði þar sem trúariðkun múslima er í hættu.

Þó að ég telji ekki að um jihad hafi verið að ræða, þá hefur árásin verið kölluð „heilagt stríð” bæði í fjölmiðlum og af stjórnvöldum. Sú nafngift gefur til kynna að hér hafi íslam gert árás á siðmenningu „okkar”. Í stað þess að túlka þetta sem aðgerð fámenns róttæks hóps, var skuldinni skellt á heil menningarsamfélög. Með slíkri túlkun eru Vesturlandabúar að breyta árásinni í „heilagt stríð”. Fjallað var um atburðina sem baráttu á milli „góðs” og „ills”.



George Bush Bandaríkjaforseti sagði, að vísu óvart, að Bandaríkjamenn ætluðu í krossferð (crusade) og hann endar hverja einustu ræðu sem hann heldur á að segja: „Guð blessi Bandaríkin” (God Bless America). Þegar þessi orð Bandaríkjaforseta eru þýdd yfir á arabísku eða urdú virðist ljóst að Bush sjálfur sé að heyja heilagt stríð. Þó að Bush ætli sér alls ekki að nota þessi orð í trúarlegri merkingu taka þau á sig trúarlega merkingu annars staðar. Frá sjónarhorni fólks á Mið-Austurlöndum var Bush að skipa Guði að blessa Bandaríkin í þessum hernaði.

Við föllum í gryfju Ussama Bin Ladens
Þetta var nákvæmlega það sem Ussama Bin Laden vildi. Hann vill einmitt berjast undir þessum formerkjum. Með því að bregðast svona við föllum við því í gryfju Bin Laden. Hann getur nýtt sér viðbrögð okkar til að sannfæra múslima um að Vesturlönd séu í stríði við íslam. Þó að Bush og fleiri hafa oft sagt að þeir séu ekki í stríði við íslam heldur hryðjuverkamenn finnst sumum múslimum sem aðgerðir Bandaríkjamanna séu ekki í takt við málflutning þeirra. Þeir líta svo á að Bandaríkjamenn séu í raun að nota þetta tækifæri til að klekkja enn á ný á ríki múslima. Þessi hugmynd fékk enn frekari staðfestingu þegar alþjóðlegir fjölmiðlar eins og CNN kepptust við að túlka atburðina þann 11.september í svart-hvítri mynd, þar sem um var að ræða tvö lið, „okkur” og „þau”.

Mörgum múslimum sem flúðu til Vesturlanda undan vonleysinu í Mið-Austurlöndum finnst nú að þeir séu ekki velkomin í klúbbinn okkar. Litið sé svo á að trúarbrögð þeirra séu trúarbrögð hryðjuverka. Velflestir múslimar í Mið-Austurlöndum hafa alls enga samúð með Ussama Bin Laden eða heimsmynd hans. Þeir vilja alls ekki búa til samfélag í líkingu við það sem félagar Bin Laden hafa komið á þeim svæðum í Afganistan þar sem Talibanar eru við stjórn. En vegna þeirrar áráttu okkar að einfalda málin og skilgreina þessa árás sem átök menningarheima, hefur Ussama Bin Laden fengið tækifæri til að snúa málinu sér í hag og það gerir stöðuna nú óhugnanlega. Auk þess hefur maður eins og Ussama Bin Laden nú í fyrsta sinn aðgang að alþjóðlegum fjölmiðlum það sem fólk getur bæði séð hann og heyrt. Í útvarpi og sjónvarpi nær Bin Laden nú til hinns ómenntaða, ólæsa manns sem er líklegastur að ganga til liðs við samtök hans. Því hef ég miklar áhyggjur af honum og af samtökum hans.

Ussama Bin Laden hefur breytt boðskap sínum að undanförnu. Nú er hann ekki eins róttækur og í fyrri yfirlýsingum. Hann hefur sett ýmis málefni á oddinn svo sem örlög Palestínu og Írak sem flestir íbúar Mið-Austurlanda hafa samúð með. En erkióvinur Ussama Bin Ladens er ríkisstjórn Sádi-Arabíu. Bin Laden er ævareiður yfir því að herlið Bandaríkjanna hafi aðsetur í „landi spámannsins” eins og hann kallar Sádi-Arabíu, en Múhameð var frá Mekka og sú borg ásamt borginni Medina eru helgustu landsvæði múslima. Ég held að al-Kaeda samtökin ætli sér fyrst og fremst að ná valdi á Sádi-Arabíu, jafnvel á Egyptalandi og svo víðar á Mið-Austurlöndum.

Það sem vakti fyrir al-Kaeda samtökunum, ef við gerum ráð fyrir að þau hafi staðið fyrir árásunum, var meðal annars það að hrinda af stað glundroða og spennu í Mið-Austurlöndum sem myndi veikja þær ríkisstjórnir sem þar eru. Á óróatímum er auðvelt að nýta ástandið sér í hag og Bin Laden gerir það nú með mjög eindregnum hætti. Þó að tæknilega hafi árás hans ekki verið jihad eru eftirmál árásarinnar að taka á sig ýmis einkenni jihad. Bin Laden og fylgismenn hans hafa nýtt sér áróðurs- og sameiningarflötinn á jihad sér í hag.

Lokaorð

Þetta er stund Bin Ladens og ég er hræddur um að hann sé að nýta sér hana til hins ýtrasta. Ef ekki er farið varlega í baráttuna við hryðjuverkasamtök á þessu eldfima svæði er hætt við því að eldar fari að brenna úti um allt. Á næstu mánuðum, sérstaklega í föstumánuðinum Ramadan sem nú fer í hönd, verður áhugavert að fylgjast með fjórum löndum: Pakistan, Egyptalandi, Sádi-Arabíu og Írak. Í Ramadan fara flestir múslimar að endurmeta stöðu sína í heiminum. Fastan er tími samstöðu þegar fólk er mikið saman og ræðir oftar en ekki um trúarleg málefni. Ef stríðið geisar enn mun það vafalaust verða fólki til umhugsunar. Í Pakistan, Egyptalandi og Sádi-Arabíu er mikil undiralda óánægju og þar hafa róttækar hreyfingar náð að festa rætur. Aðstæður í þeim löndum eru því viðkvæmar. Aðstæður eru aðrar í Írak en þar hefur ógnarstjórn Saddams Hussein haldið róttækum hópum verulega í skefjum. Ég met stöðuna sem svo að ekki sé ólíklegt að Bandaríkjamenn muni sjá sér hag í því, í þessari baráttu við hryðjuverkamenn, að gera árás á Írak og koma Saddam Hussein frá völdum.

Þeir sem framkvæmdu árásina voru ekki góðir og gegnir múslimar og árásin á sér enga stoð í trúarlegum lögmálstextum. En þetta er ekki í fyrsta sinn sem menn reyna að misnota trú í pólitískum tilgangi. Hér var um að ræða pólítíska árás samtaka sem ætla sér að ná pólítískum völdum, aðallega í Mið-Austurlöndum. Bin Laden og menn hans fylgja sinni dómsdagstrú og vilja koma á samfélagi þar sem þeir gætu haft tögl og hagldir meðal annars með líkum stjórnarháttum og Talibanar í Afghanistan. Slík ógnarstjórn er æskileg að þeirra mati því að hún festir þá í sessi og þeir geta kúgað þegna sína í nafni trúarinnar. Flestir múslimar í Mið-Austurlöndum vilja ekki lifa undir slíkri stjórn en hafa ekki um marga kosti að velja. Þegar öllu er á botninn hvolft veitir Bin Laden von og hann er tákn dirfsku og máttar á svæði þar sem fólk er haldið minnimáttarkennd. Á krepputímum og sérstaklega á tímum tilvistarkreppu er ofsatrú góður kostur fyrir marga því að hún veitir öryggi og ákveðna reglu. Hún getur komið á „kosmos” í „kaos” nútímans.

Erindi flutt í Háskóla Íslands 24. október 2001

Hvað er jihad? Vonandi ekki komið hingað

Svar

Hugtakið jihad birtist oft í Kóraninum, sem er helgirit múslima. Orðið jihad merkir barátta eða átök. Á íslensku er það oft þýtt sem „heilagt stríð“ sem gefur satt að segja ekki alltaf rétta mynd af þessu fyrirbæri. Íslensku orðin „heilagt stríð“ eiga sér enga samsvörun í arabísku. Stríð er harb og muqaddas merkir helgi og þessi orð koma aldrei fyrir saman.

Hlutverk Kóransins og lagasetninga múslima var meðal annars að mynda nýjan flöt á samskiptum manna og kvenna og losa þau undan hefðum ættbálkasamfélagsins í Arabíu. Eitt af því sem einkenndi ættbálkana var svonefnd rassía sem var stjórnlaust stríð milli ættbálkanna. Af því orði er íslenska orðið rassía dregið, eins og þegar sagt er „lögreglan gerði rassíu”.

Íslam kom á reglu í samskiptum manna og jihad kom í stað rassíu. Jihad í Kóraninum hefur þar af leiðandi mjög jákvæða merkingu því meginmarkmið þess er að varðveita friðinn og spyrna gegn rassíu. Jihad felur þó í sér viðurkenningu á því að maðurinn hafi tilhneigingu til að syndga og virða ekki rétt náungans eða velferð samfélagsins almennt. Hugtakið jihad viðurkennir líka það eðli samfélaga að vera oft í stríði við hvort annað.

Í grófum dráttum skiptist jihad í tvennt: Stærra jihad (jihad al-akbar) og smærra jihad (jihad al-aksar). Hið stærra jihad er erfiðara og lýsir baráttunni sem við heyjum hvern einasta dag. Það er jihad innra með okkur sem merkir baráttu einstaklingsins við að standast freistingar djöfulsins.

Hið smærra jihad er hið ytra jihad. Bæði í Kóraninum og í Hadith, sem mynda grundvöllinn að lagakerfi múslima sem nefnist Sharía, eru til skýrar reglur um rétta hegðun í stríðsrekstri. Í reglunum endurspeglast áhyggjur af því að múslimar hegði sér með ofbeldisfullum hætti og drepi og ræni í nafni trúarinnar. Það myndi spilla friði samfélagsins og er því talið óæskilegt. Því eru settar skýrar reglur um það hvenær aðstæður eru réttar fyrir hið ytra jihad. Kóraninn fjallar um hið ytra jihad sem baráttu múslima gegn trúleysingjum. Ef samfélagi múslima stafar ógn af trúleysingjum er það skylda múslima (fard kifaya) að berjast gegn slíkri ógn. Múslimar eru hvattir til að berjast eins og er sagt í Kóraninum, „bi amwalihim wa anfusihim“ eða ‘með lífi sínu og eignum’.

Til að hvetja menn enn frekar til dáða eru lýsingar Kóransins mjög skýrar hvað varðar umbun hermanna falli þeir í þess konar stríði. Ef hermaðurinn er píslavottur (shahid) fær hann rakleiðis inngöngu í himnaríki en þarf ekki að bíða eftir endalokum tímans. Í þessum stríðsrekstri verða múslimar þó fyrst að gefa trúleysingjunum tækifæri til þess að gerast múslimar. Ef trúleysingjarnir gerast múslimar þá eru forsendur jihad ekki lengur fyrir hendi. Þá eru til margvíslegar reglur um það hvaða einstaklingar geta fengið undanþágu frá herþjónustu, um að ekki eigi að drepa konur og börn óvinarins, um meðferð stríðsfanga og farið er mjög nákvæmlega yfir það hvernig megi og eigi að skipta herfangi.

Kóraninn gefur ekki skýr svör um það hvort múslimar geti stundað jihad í sókn eða í vörn og stangast vers Kóransins á um þessi mál. Velflestir ritskýrendur bæði nú og fyrr telja að jihad sé einungis réttlætanlegt sem sjálfsvörn. Einungis megi beita því í sókn ef landsvæði múslima og trúariðkun þeirra sé í hættu. En margir telja líka að jihad ætti einnig að beita í sókn og að bardögum ættu ekki að linna fyrr en allur heimurinn tilheyrir múslimum og allir séu undir verndarvæng umma, sem er samfélag trúaðra. Í umma gera múslimar ráð fyrir að gyðingar og kristnir geta áfram stundað trú sína þó að þeir verði annars flokks þegnar. Þetta viðhorf er ekki einstakt fyrir íslam heldur hafa velflest trúarbrögð það að markmiði, meðal annars kristnin, „að gera allar þjóðir að lærisveinum”.

Hægt er að lesa meira um jihad á Vísindavefnum í grein eftir sama höfund sem heitir Af hverju hata þeir okkur? Jihad í nútímasögu íslam og Mið-Austurlanda. Þetta svar er byggt á greininni.

Höfundur

Magnús Þorkell Bernharðssonlektor í sögu Mið-Austurlanda við Williams College, Massachussets

Biblían á ensku mp3 og fleira linkar til fleta upp í biblíunni fyrir pælara og gagnabankar fyrir grúskara.

linkar til fleta upp í Biblíunni ""&#39;&#39;í mismundi þýðingum

Biblían á íslensku

http://www.snerpa.is/net/biblia/  Biblían á íslensku

http://www.biblian.is/

biblegateway

http://www.biblegateway.com/

The Holy Scriptures — The Tanakh

http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Bible/jpstoc.html

http://www.hareidi.org/bible/

A Hebrew - English Bible

http://www.mechon-mamre.org/p/pt/pt0.htm

http://www.karaite-korner.org/tanach/index.html

The Hebrew Bible in English

http://www.mechon-mamre.org/e/et/et0.htm

The Septuagint LXX:
Greek and English

http://www.ccel.org/bible/brenton/

Latin Vulgate . Com

http://www.latinvulgate.com/

BIBLE.ORG

http://www.bible.org/netbible/index.htm

New International Version®(NIV) Bible

http://www.ibs.org/niv/index.php

TNIV Bible

http://www.tniv.info/bible/index.php

New Jerusalem Bible

http://www.catholic.org/bible/

The New American Bible

http://www.nccbuscc.org/nab/bible/

Douay-Rheims Bible

http://www.drbo.org/

Roman Catholic Holy Bible

http://www.newadvent.org/bible/

Bible: King James Version

http://www.sacred-texts.com/bib/kjv/index.htm

Amplified Bible

http://www.biblegateway.com/versions/index.php?action=getVersionInfo&amp;amp;amp;amp;vid=45

Jasher:&#39;Book of the Upright&#39;

FROM THE ORIGINAL HEBREW INTO ENGLISH

"Is not this written in the Book of Jasher?"—Joshua 1:.13, x. 13.
"Behold it is written in the Book of Jasher."--II. Samuel,1:18 18
This is one of the apochrypal Books of Jasher. There are several (as many as five) separate works by this title, all composed much later than Biblical times. This particular one is a translation of a Hebrew book printed in 1613. Sepir Ha Yasher, the Hebrew title of this book, means the 'Book of the Upright', or 'the Upright or Correct Record'. This title was misread as 'Jasher', and at some point Jasher was treated as a proper name; however the pronoun 'the' (hebrew 'ha') never preceeds proper names.There is also another spurious Book of Jasher, published 1750, in which Jasher is treated as the name of the author.  This text covers much of the same ground as the traditional Mosaic books of the Bible, from the creation of the world to the death of Moses, albeit with several minor variations. http://www.sacred-texts.com/chr/apo/jasher/index.htm

The Book of Enoch

From-The Apocrypha and Pseudepigrapha of the Old Testament
R.H. Charles Oxford: The Clarendon Press

http://www.johnpratt.com/items/docs/enoch.html 

The Book of Jubilees

The Book of Jubilees (&#x5E1;&#x5E4;&#x5E8; &#x5D4;&#x5D9;&#x5D5;&#x5D1;&#x5DC;&#x5D9;&#x5DD;), sometimes called the Lesser Genesis (Leptogenesis), is an ancient Jewish religious work, considered one of the Pseudepigrapha^[1] by most Protestant, Roman Catholic, and Eastern Orthodox Christians. It was well known to Early Christian writers in the East and the West, as well as by the Rabbis. Later it was so thoroughly suppressed that no complete Hebrew, Greek or Latin version has survived. It is still considered canonical for the Ethiopian Orthodox Church, where it is known as the Book of Division (Ge&#39;ez: Mets&#39;hafe Kufale). In the modern scholarly view, it reworks material found in the Biblical books of Genesis and Exodus in the light of concerns of some 2nd century BC Jews.

The Book of Jubilees claims to present "the history of the division of the days of the Law, of the events of the years, the year-weeks, and the jubilees of the world" as secretly revealed to Moses (in addition to the Torah or "Law") while Moses was on Mount Sinai for forty days and forty nights. The chronology given in Jubilees is based on multiples of seven; the jubilees are periods of 49 years, seven &#39;year-weeks&#39;, into which all of time has been divided. According to the author of Jubilees, all proper customs that mankind should follow are determined by God&#39;s decree.

http://www.pseudepigrapha.com/jubilees/index.htm

Dead Sea Scrolls

http://www.history.upenn.edu/~humm/Resources/Texts/dss.html

http://orion.mscc.huji.ac.il/

Elsta þýðingin á biblíunni sem til eru dauðahafs handritinn. &#39;Eg mæli með þeim fyrir fólk á eiga bókina.

Didache

Áður hafði verið vitað um tilvist Didache eða "kenningar postulanna". Til dæmis minnist Eusebíus sagnfræðingur og biskup í Sesareu (260-340) á þær í kirkjusögu sinni (3.25) og sömuleiðis heilagur Aþanasíus (297-373) erkibiskup í Alexandríu í einu af bréfum sínum. Eru þá einungis tveir af mörgum nefndir til sögunnar. Þessir höfundar töldu Didache mikilvæga kristnum mönnum þótt ekki teldust þær innblásin skrif til jafns við ritningartexta.

http://www.didache-garrow.info/

Eusebius of Caesarea

http://www.earlychristianwritings.com/fathers/

Talmud

http://www.come-and-hear.com/talmud/

Bereshit-Torah

http://bible.ort.org/books/torahd5.asp

Hebrewtext, Englishtranslation and commentary

http://www.library.yale.edu/div/ottools.htm

CHRISTIAN BIBLE COMMENTARY

http://www.godrules.net/commentary-index.html

Blue Letter Bible-Strong&#39;s concordance search

http://www.blueletterbible.org/

Strong&#39;s Concordance with Hebrew and Greek Lexicon

http://www.eliyah.com/lexicon.html

    Flavius Josephus

The Works of Josephus

Josephus is our only source of knowledge for much of the history of Judaism in the First Century CE.  His books provide essential background for an understanding of both the beginning of modern Judaism and of the New Testament in its historical setting. 

http://www.ccel.org/j/josephus/works/JOSEPHUS.HTM

Online Texts of Philo of Alexandria

http://www.torreys.org/bible/philopag.html

Early Church Fathers

http://www.ccel.org/fathers.html

Welcome To Pseudepigrapha, Apocrypha and Sacred Writings.
http://www.pseudepigrapha.com/

Tobit

lxx/Tobit/audio/Tobit.m3u

lxx/Tobit/audio/Tobit_01.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_02.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_03.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_04.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_05.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_06.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_07.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_08.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_09.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_10.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_11.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_12.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_13.mp3

lxx/Tobit/audio/Tobit_14.mp3

Judith

lxx/Judith/audio/Judith.m3u

lxx/Judith/audio/Judith_01.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_02.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_03.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_04.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_05.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_06.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_07.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_08.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_09.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_10.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_11.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_12.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_13.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_14.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_15.mp3

lxx/Judith/audio/Judith_16.mp3

Baruch

lxx/Baruch/audio/Baruch.m3u

lxx/Baruch/audio/Baruch_01.mp3

lxx/Baruch/audio/Baruch_02.mp3

lxx/Baruch/audio/Baruch_03.mp3

lxx/Baruch/audio/Baruch_04.mp3

lxx/Baruch/audio/Baruch_05.mp3

lxx/Baruch/audio/Baruch_06.mp3

The Old Testament Bible

The Book of Genesis 1-25- 81 minutes

The Book of Genesis 26-50- 102 minutes

The Book of Exodus 1-20- 70 minutes

The Book of Exodus 21-40- 76 minutes

The Book of Leviticus- 107 minutes

The Book of Numbers 1-18- 80 minutes

The Book of Numbers 19-36- 70 minutes

The Book of Deuteronomy- 132 minutes

The Book of Joshua- 87 minutes

The Book of Judges- 84 minutes

The Book of Ruth- 12 minutes

The Book of 1 Samuel- 126 minutes

The Book of 2 Samuel- 98 minutes

The Book of 1 Kings- 112 minutes

The Book of 2 Kings- 109 minutes

The Book of 1 Chronicles- 111 minutes

The Book of 2 Chronicles- 124 minutes

The Book of Ezra- 36 minutes

The Book of Nehemiah- 54 minutes

The Book of Esther- 27 minutes

The Book of Job- 89 minutes

The Book of Psalm 1-75- 118 minutes

The Book of Psalm 76-150- 105 minutes

The Book of Proverbs- 80 minutes

The Book of Ecclesiastes- 27 minutes

The Book of Song of Solomon- 14 minutes

The Book of Isaiah 1-33- 88 minutes

The Book of Isaiah 34-66- 99 minutes

The Book of Jeremiah 1-26- 94 minutes

The Book of Jeremiah 27-52- 109 minutes

The Book of Lamentations- 18 minutes

The Book of Ezekiel 1-24- 88 minutes

The Book of Ezekiel 25-48- 98 minutes

The Book of Daniel- 56 minutes

The Book of Hosea- 27 minutes

The Book of Joel- 10 minutes

The Book of Amos- 21 minutes

The Book of Obadiah- 3 minutes

The Book of Jonah- 6 minutes

The Book of Micah- 16 minutes

The Book of Nahum- 6 minutes

The Book of Habakkuk- 7 minutes

The Book of Zephaniah- 8 minutes

The Book of Haggai- 5 minutes

The Book of Zechariah- 28 minutes

The Book of Malachi- 9 minutes

The New Testament Bible

The Book of Matthew- 122 minutes

The Book of Mark- 76 minutes

The Book of Luke- 131 minutes

The Book of John- 103 minutes

The Book of Acts- 123 minutes

The Book of Romans- 54 minutes

The Book of 1 Corinthians- 52 minutes

The Book of 2 Corinthians- 33 minutes

The Book of Galatians- 18 minutes

The Book of Ephesians- 17 minutes

The Book of Philippians- 12 minutes

The Book of Colossians - 11 minutes

The Book of 1 Thessalonians- 10 minutes

The Book of 2 Thessalonians- 6 minutes

The Books of 1 and 2 Timothy- 24 minutes

The Book of Titus- 6 minutes

The Book of Philemon- 2 minutes

The Book of Hebrews- 38 minutes

The Book of James- 13 minutes

The Book of 1 Peter- 14 minutes

The Book of 2 Peter- 9 minutes

The Books of 1, 2, & 3 John- 16 minutes

The Book of Jude- 4 minutes

The Book of Revelation- 59 minutes

Book of enoch Mp3

The Book of Enoch and The Secrets of Enoch

http://www.johnpratt.com/items/docs/enoch.html til lesa

crl/enoch/audio/Books_of_Enoch.m3u

crl/enoch/audio/watchers/1EnochBook1.m3u

crl/enoch/audio/parables/1EnochBook2.m3u

crl/enoch/audio/astronomy/1EnochBook3.m3u

crl/enoch/audio/dreams/1EnochBook4.m3u

crl/enoch/audio/epistle/1EnochBook5.m3u

crl/enoch/audio/noah/1EnochBook6.m3u

crl/enoch/audio/secrets/EnochSecrets.m3u

The Book of Enoch, Watchers - Book 1

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_01.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_02.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_03.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_04.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_05.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_06.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_07.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_08.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_09.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_10.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_11.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_12.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_13.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_14.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_15.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_16.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_17.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_18.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_19.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_20.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_21.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_22.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_23.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_24.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_25.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_26.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_27.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_28.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_29.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_30.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_31.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_32.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_33.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_34.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_35.mp3

crl/enoch/audio/watchers/Enoch_1_36.mp3

The Book of Enoch, Parables - Book 2

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_37.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_38.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_39.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_40.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_41.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_42.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_43.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_44.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_45.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_46.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_47.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_48.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_49.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_50.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_51.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_52.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_53.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_54.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_55.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_56.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_57.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_58.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_59.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_60.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_61.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_62.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_63.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_64.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_65.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_66.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_67.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_68.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_69.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_70.mp3

crl/enoch/audio/parables/Enoch_2_71.mp3

The Book of Enoch, Astronomy - Book 3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_72.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_73.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_74.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_75.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_76.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_77.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_78.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_79.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_80.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_81.mp3

crl/enoch/audio/astronomy/Enoch_3_82.mp3

The Book of Enoch, Dreams - Book 4

crl/enoch/audio/dreams/Enoch_4_83.mp3

crl/enoch/audio/dreams/Enoch_4_84.mp3

crl/enoch/audio/dreams/Enoch_4_85.mp3

crl/enoch/audio/dreams/Enoch_4_86.mp3

crl/enoch/audio/dreams/Enoch_4_87.mp3

crl/enoch/audio/dreams/Enoch_4_88.mp3

crl/enoch/audio/dreams/Enoch_4_89.mp3

crl/enoch/audio/dreams/Enoch_4_90.mp3

The Book of Enoch, Epistle of Enoch - Book 5

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_91.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_92.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_93.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_94.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_95.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_96.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_97.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_98.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_99.mp3

crl/enoch/audio/epistle/Enoch_5_100.mp3

The Book of Enoch, Fragment of the Book of Noah - Book 6

crl/enoch/audio/noah/Enoch_6_106.mp3

crl/enoch/audio/noah/Enoch_6_107.mp3

crl/enoch/audio/noah/Enoch_6_108.mp3

The Secrets of Enoch

crl/enoch/audio/secrets/Secrets_01-09.mp3

crl/enoch/audio/secrets/Secrets_10-19.mp3

crl/enoch/audio/secrets/Secrets_20-29.mp3

crl/enoch/audio/secrets/Secrets_30-39.mp3

crl/enoch/audio/secrets/Secrets_40-49.mp3

crl/enoch/audio/secrets/Secrets_50-59.mp3

crl/enoch/audio/secrets/Secrets_60-68.mp3

The Book of Jubilees Mp3

The Book of Jubilees

VARIOUS TITLES OF THE BOOK.

Our book was known by two distinct titles even in Hebrew.

(a) Jubilees

Jubilees. This appears from Epiphanius (Haer. xxxix. 6) to have been its usual designation. It is found also in the Syriac Fragment entitled &#39;Names of the Wives of the Patriarchs according to the Hebrew Book of Jubilees,&#39; first published by Ceriani, Mon. sacra et profana, ii. 1.9-10, and reprinted by the present writer in his edition of The Ethiopic Version of the Hebrew Book of Jubilees. This name admirably describes the book, as it divides into jubilee periods of forty-nine years each the history of the world from the creation to the legislation on Sinai. The writer pursues a perfectly symmetrical development of the heptadic system. Israel enters Canaan at the close of the fiftieth jubilee, i.e. 2450.

(b) The Little Genesis

The Little Genesis. The epithet &#39;little&#39; does not refer to the extent of the book, for it is larger than the canonical Genesis, but to its character. It deals more fully with details than the biblical work. The Hebrew title was variously rendered in Greek. 1 ((Gk.) he lepte Genesis (or Lepte Genesis)) as in Epiphanius, Syncellus, Zonaras, Glycas. 2 ((Gk.) he Leptogenesis) in Didymus of Alexandria and in Latin writers, as we may infer from the Decree of Gelasius. 3 (Gk.) ta lepta geneseos) in Syncellus. 4 ((Gk.) Mikrogenesis) in Jerome, who was acquainted with the Hebrew original.

http://www.pseudepigrapha.com/jubilees/index.htm hér er hægt að lesa hana

crl/jubilees/audio/Jubilees.m3u

Jubilees Chapter 1-15

crl/jubilees/audio/Jubilees_01.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_02.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_03.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_04.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_05.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_06.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_07.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_08.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_09.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_10.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_11.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_12.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_13.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_14.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_15.mp3

Jubilees Chapter 16-30

crl/jubilees/audio/Jubilees_16.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_17.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_18.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_19.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_20.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_21.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_22.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_23.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_24.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_25.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_26.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_27.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_28.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_29.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_30.mp3

Jubilees Chapter 31-45

crl/jubilees/audio/Jubilees_31.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_32.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_33.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_34.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_35.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_36.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_37.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_38.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_39.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_40.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_41.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_42.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_43.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_44.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_45.mp3

Jubilees Chapter 46-50

crl/jubilees/audio/Jubilees_46.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_47.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_48.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_49.mp3

crl/jubilees/audio/Jubilees_50.mp3

Jasher:'Book of the Upright', or 'the Upright or Correct Record' Mp3

 

The Book of Jasher

Referred to in

Joshua and Second Samuel

Faithfully Translated

FROM THE ORIGINAL HEBREW INTO ENGLISH

"Is not this written in the Book of Jasher?"--Joshua, x. 13.
"Behold it is written in the Book of Jasher."--II. Samuel, i. 18
This is one of the apochrypal Books of Jasher. There are several (as many as five) separate works by this title, all composed much later than Biblical times. This particular one is a translation of a Hebrew book printed in 1613. Sepir Ha Yasher, the Hebrew title of this book, means the 'Book of the Upright', or 'the Upright or Correct Record'. This title was misread as 'Jasher', and at some point Jasher was treated as a proper name; however the pronoun 'the' (hebrew 'ha') never preceeds proper names.There is also another spurious Book of Jasher, published 1750, in which Jasher is treated as the name of the author.

 

This text covers much of the same ground as the traditional Mosaic books of the Bible, from the creation of the world to the death of Moses, albeit with several minor variations.

http://www.sacred-texts.com/chr/apo/jasher/index.htm til lesa hana

crl/Jasher/audio/Jasher.m3u

The Book of Jasher Chapter 1 through 10

crl/Jasher/audio/Jasher_01.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_02.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_03.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_04.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_05.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_06.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_07.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_08.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_09.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_10.mp3

The Book of Jasher Chapter 11 through 20

crl/Jasher/audio/Jasher_11.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_12.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_13.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_14.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_15.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_16.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_17.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_18.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_19.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_20.mp3

The Book of Jasher Chapter 21 through 30

crl/Jasher/audio/Jasher_21.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_22.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_23.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_24.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_25.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_26.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_27.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_28.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_29.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_30.mp3

The Book of Jasher Chapter 31 through 40

crl/Jasher/audio/Jasher_31.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_32.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_33.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_34.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_35.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_36.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_37.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_38.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_39.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_40.mp3

The Book of Jasher Chapter 41 through 50

crl/Jasher/audio/Jasher_41.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_42.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_43.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_44.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_45.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_46.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_47.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_48.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_49.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_50.mp3

The Book of Jasher Chapter 51 through 60

crl/Jasher/audio/Jasher_51.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_52.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_53.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_54.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_55.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_56.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_57.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_58.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_59.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_60.mp3

The Book of Jasher Chapter 61 through 70

crl/Jasher/audio/Jasher_61.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_62.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_63.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_64.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_65.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_66.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_67.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_68.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_69.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_70.mp3

The Book of Jasher Chapter 71 through 80

crl/Jasher/audio/Jasher_71.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_72.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_73.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_74.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_75.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_76.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_77.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_78.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_79.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_80.mp3

The Book of Jasher Chapter 81 through 91

crl/Jasher/audio/Jasher_81.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_82.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_83.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_84.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_85.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_86.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_87.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_88.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_89.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_90.mp3

crl/Jasher/audio/Jasher_91.mp3