Hápunktur kristna lífsins er friður Guðs

Hápunktur kristna lífsins er friður Guðs. Það er hann sem nærir andan og sálina  í okkur. Að biðja er að finna þá þögn þar sem andi  Guðs býr í.  Og sameinast Guði er það yndislegasta stund sem við getum átt  með honum hann fyllir okkur með kærleika sinum, og eitthvað óskrýnalegt  innra með okkur sem við getum ekki lýst  með orðum einum. Þögnin er stundum hin ljúfasta stund með Drottni er þögnin sem varir oft á tíðum svo stutt, eini tíminn sem Guð getur reynt að ná til okkar með sinum friði, kannski til að næra bæði sál og anda, líkama okkar við komust á þann stað að við þráum á hverjum degi kyrrðarstundirnar með Guði, og minnist þess æ oftar að þú ert ekki einn og yfirgefinn í þessum heimi. Guð er með þér og hann umlykur allt.

Þegar við nálgumst Guð hvílast hjarta okkar í kyrrð. Það er rosalegur leyndardómur útaf fyrir sig sem engan veigin hægt að útskýra það með mannlegum hætti, en það er nærvera Drottins sem við eigum að sækast eftir fyrir okkur sjálf til að finna frið, stundum finnum við þennan frið þegar við lesum í orðinu. Sem er lika svo mikilvægt, eigilega mikilvægast af öllu að byggast upp í orði Guðs sem gefur okkur kraftin, til halda áfram gönguni með Guði, að grundvallast í orðinu.

  
BRÉF  PÁLS  TIL  FILIPPÍMANNA - 4 kafli

⁷Og friður Guðs, sem er æðri öllum skilningi, mun varðveita hjörtu yðar og hugsanir yðar í Kristi Jesú.

Jes. 30:15 er eitt að mínum uppáhalds versum

¹⁵Svo hefir hinn alvaldi Drottinn, Hinn heilagi í Ísrael, sagt:

Fyrir afturhvarf og rósemi skuluð þér frelsaðir verða, í þolinmæði og trausti skal styrkur yðar vera.

 

 

 

Þetta Með Jesú og fótaþvotturinn Jóh 13:5

^{Eg hef oft pælt í þessu með fóta þvottin  útaf því  allt sem Jesú gerði hefði meinigu  &  hann er fyrirmynd okkar , og hann kenndi okkur að fylgja dæmi hans , Að þvo fætur á öðrum  þarf mikla auðmýkt að þvo táfýlu fætur af öðrum & er oft ógeðfeld  til hugsun  að þvo fætur annarra .}

Hann stóð upp frá máltíðinni, lagði af sér yfirhöfnina, tók líndúk og batt um sig. Síðan hellti hann vatni í mundlaug og tók að þvo fætur lærisveinanna og þerra með líndúknum, sem hann hafði um sig. Hann kemur þá að Símoni Pétri, sem segir við hann: "Herra, ætlar þú að þvo

 

 mér um fæturna?" Til að beygja sig og þvo slíka fætur þurfti mikla auðmýkt. Er Drottinn hefur lokið starfa sínum, bendir hann lærisveinum sínum á, að hann hafi gefið þeim eftirdæmi og síðan lýsir Hann því yfir, að þeir sem hlýði þessu boði Hans, muni sælir verða. Þetta var eitt af síðustu verkum Drottins hér á jörðu. Hann  gerði allt til kenna okkur  að fara dæmi hans & taka á okkur þjónsmynd  .'Eg trúi að við sem erum kristinn ættum að geraþetta , 'Eg veit um predikara Francis macnutt sem hefur gert þetta í kirkjunni hans , Og hann sagði að þetta væri mikill leyndardómur i þessu . Mikil blessun  & skapar einingu  & kærleika   .auðmýkt

Því miður eru flestar kirkjudeildir, sem setja sig á móti  að þessu boði Drottins sé hlýtt. Fótaþvottur hefur tvíþætta verkan. Í fyrsta lagi hreinsast fætur þess er þveginn er. En í öðru lagi, og það er ekki síður mikilvægt, þá hreinsast hendur þess er þvær. Það gerir okkur afar gott að beygja okkur við fætur systkina okkar og þvo þá. Við það tækifæri biðjum við fyrir göngu viðkomandi með og Guð vekur í brjóstum okkar nýjan kærleika og samkennd með bróður okkar eða systur. Fótaþvottur eykur samkennd og kærleika á milli systkina í Drottni  & söfnuð Guðs saman í  en meiri einingu.   

Talmud 101

Mig langar að kynna fyrir ykkur Talmud,en  afaverju Talmud?  Ég vona það sé  almennur áhugi fyrir því, að ég ekki drepi ekki ykkur úr leiðnilindum ..   Ha ha . Ég  á báðar Talmud bækurnar sem gyðingar nota, tvær Talmud sem hafa þróast frá Gemera  í Talmud   önnur er  Babylonian talmud .  Tvær ólíkar bækur en á sama meiði & sama spekin , sem heita Talmud sem koma báðar frá munlegri hefð Gyðinga .

Fyndna var að gyðingar gátu ekki gert upp á milli þessara tveggja  bóka. Þannig báðar eru notaðar verkið af  fyrrum Jerusalem Talmud liklega endalega verið til búinn 425 C.E.  Þegar Theodosius II var við völd, síðan útlegðina sem gyðingar voru í þeir sem bjuggu Babylon 586 BCE, það var stórt gyðinga samfélag Babyloníu,  fyrst kom Gemera sem varð siðar af talmud þróaðist í Talmud, eins með margt hjá gyðingum var Talmud munleg hefð,  þannig að Talmud sem slík varð ekki bara til sem bók sem varð vinsæl, það var ekki eins og engin hafði heyrt þessa speki áður - alls ekki heldur spekin sem var til áður, en fyrst var skrifuð niður á blað.

Þannig varð erfikenningin Talmúd til, tólf þykk bindi. Talmúd verður helst líkt við trúarlegar alfræðibækur. Þar eru teknar fyrir og ræddar allar meiriháttar spurningar er varða líf Gyðinga. Þar eru lögmálsútskýringar, trúarlærdómar, textatúlkun, prédikanir, sögulegur fróðleikur og smásögur, hvað innan um annað. Menn reyndu að finna út frá orðum Gamla testamentisins nákvæmar reglur, boð og bönn, um öll tilfelli lífsins, raunveruleg og hugsanleg. Strangtrúaðir Gyðingar reyna að halda allar 613 reglur lögmálsins (248 boð og 365 bönn). Gyðingar fylgja fjölmörgum reglum varðandi fæðu og matargerð. Þessar reglur nefnast einu nafni kashrut. Bannað er að leggja sér óhrein dýr til munns, svo sem svín, humar og rækjur. Dýrum þarf að slátra eftir réttum reglum, þannig að sem mest af blóðinu fari úr skrokknum. Einnig er bannað að borða sinar spendýra, er það byggt á frásögunni um glímu Jakobs. Einnig er bannað að neyta blóðs, því að sálin býr í blóðinu. Ekki má blanda saman kjötmeti og mjólkurmat, því í 5. Mósebók segir: “Þú skalt ekki sjóða kið í mjólk móður sinnar.” Matur sem matreiddur er eftir settum reglum, er kallaður kosher. Öll sveinbörn þarf að umskera á áttunda degi. Umskurnin er tákn þess að einstaklingurinn sé undir sáttmálanum sem Guð gerði við Abraham. Allir sem eiga Gyðing að móður, teljast til Gyðingaþjóðarinnar. Gyðingar líta á allar aðrar þjóðir, sem heiðingja. Hvíldardagurinn (sabbatsdagurinn) er hátíð fjölskyldunnar.
 Hvíldardagurinn hefst við sólarlag á föstudegi og lýkur við sólarlag á laugardegi. Strangtrúaðir Gyðingar forðast hvers kyns verk á sabbatsdegi. Þeir ferðast ekki, nota ekki síma, skrifa ekki, snerta ekki peninga, kveikja ekki ljós og láta ekki taka af sér myndir. Tuttugu mínútum áður en sabbatshelgin hefst, tendrar húsfreyjan sabbatsljósin. Síðan blessar heimilisfaðirinn vínið og sneiðir sabbatsbrauðið. Eftir það er borðaður hátíðarmatur. Á laugardögum fer fram guðþjónusta í samkunduhúsum Gyðinga. Guðþjónusta Gyðinga er tiltölulega fábrotin. Samkunduhúsin hafa engar myndir. Það þarf að lágmarki tíu karlmenn, til að hægt sé að hafa guðþjónustu. Guðþjónustan samanstendur af bænum, sálmasöng og upplestri úr lögmálinu. Rabbíninn í viðkomandi synagógu, sér um að prédika. Rabbíninn sér einnig um giftingar og jarðarfarir. Þótt lögmálið banni ekki fjölkvæni, hefur það ekki tíðkast meðal Gyðinga sl. 1000 ár.
 Að fornri venju, eru sveinar blessaðir í samkunduhúsinu á næsta sabbatsdegi eftir 13. afmælisdag. Þá hafa þeir áður fengið uppfræðslu í lögmálinu og er falið að lesa upp úr lögmálinu við guðþjónustuna viðkomandi sabbatsdag. Þá verður sveinninn “Bar Mitzvah”, sonur lögmálsins.

Ég á sjálfur báðar bækurnar útaf náminu sem ég er í og ég á einnig bækurnar: Gemera og Mishnah. Svo keypti ég mér "Everymans´s Talmud" sem er eins og Lifandi orð hjá okkur, sem höfðar til unga fólksins, sem er snild  að mínu mati .

Talmud er eins & Mishnah ( Lögmálsbókin )  afar mikilvæg gyðingum hún geymir lögin þeirra, það er margt hægt finna merkilegt í Talmud ítarlegar lýsingar á sumu í biblíuni og með sál mansins margt fleira  og lögin lika. Tel ég að við hin kristinu eigum að eiga Talmud ? Nei alls ekki , Talmud er fyrir Gyðinga, hún er merkileg sem slík, fyrir þá sem eru forvitnir. Endilega fáið ykkur þá "Every man´s Talmud" efitir Abraham Cohen.

Stutt & laggott

Þessi grein hefur verið endurskrifuð og bætt inní nýjum upplýsingum um bókina Talmud. 

Afhverju eru mismunandi konur nefndar í Guðspjöllunum

Það hefur verið deilumál í gegnum aldirnar  afhverju eru mismunandi konur nefndar í Guðspjöllunum , Þau voru skrifuð  með svo löngu millibili svo það er ekki sem skiptir neinu máli ég held persónalega að allar konunnar hafa verið  þarna Líka  Maria & marta  

MATTEUSARGUÐSPJALL(MATTITYAHU)

 Grafinn ⁵⁷Um kvöldið kom auðugur maður frá Arímaþeu, Jósef að nafni, er sjálfur var orðinn lærisveinn Jesú. ⁵⁸Hann gekk til Pílatusar og bað hann um líkama Jesú. Pílatus bauð þá að fá Jósef hann. ⁵⁹Jósef tók líkið, sveipaði það hreinu línklæði ⁶⁰og lagði í nýja gröf, sem hann átti og hafði látið höggva í klett, velti síðan stórum steini fyrir grafarmunnann og fór burt. ⁶¹María Magdalena var þar og María hin, og sátu þær gegnt gröfinni.

  Hann er upp risinn

28 

þær María Magdalena og María hin til að líta á gröfina

 

MARKÚSARGUÐSPJALL

Lagður í gröf ⁴²Nú var komið kvöld. Þá var aðfangadagur, það er dagurinn fyrir hvíldardag. ⁴³Þá kom Jósef frá Arímaþeu, göfugur ráðsherra, er sjálfur vænti Guðs ríkis. Hann dirfðist að fara inn til Pílatusar og biðja um líkama Jesú. ⁴⁴Pílatus furðaði á, að hann skyldi þegar vera andaður. Hann kallaði til sín hundraðshöfðingjann og spurði, hvort hann væri þegar látinn. ⁴⁵Og er hann varð þess vís hjá hundraðshöfðingjanum, gaf hann Jósef líkið. ⁴⁶En hann keypti línklæði, tók hann ofan, sveipaði hann línklæðinu og lagði í gröf, höggna í klett, og velti steini fyrir grafarmunnann. ⁴⁷María Magdalenaog María móðir Jóse sáu, hvar hann var lagður.

 Hann er upp risinn

16
¹Þá er hvíldardagurinn var liðinn, keyptu þær María Magdalena, María móðir Jakobs og Salóme ilmsmyrsl til að fara og smyrja hann. ²Og mjög árla hinn fyrsta dag vikunnar, um sólarupprás, koma þær að gröfinni. ³Þær sögðu sín á milli: "Hver mun velta fyrir oss steininum frá grafarmunnanum?" ⁴En þegar þær líta upp, sjá þær, að steininum hafði verið velt frá, en hann var mjög stór. ⁵Þær stíga inn í gröfina og sjá ungan mann sitja hægra megin, klæddan hvítri skikkju og þær skelfdust. ⁶En hann sagði við þær: "Skelfist eigi. Þér leitið að Jesú frá Nasaret, hinum krossfesta. Hann er upp risinn, hann er ekki hér. Sjá, þarna er staðurinn, þar sem þeir lögðu hann. ⁷En farið og segið lærisveinum hans og Pétri: ,Hann fer á undan yður til Galíleu. Þar munuð þér sjá hann, eins og hann sagði yður'." ⁸Þær fóru út og flýðu frá gröfinni, því ótti og ofboð var yfir þær komið. Þær sögðu engum frá neinu, því þær voru hræddar.
[Fagnaðarboð öllu mannkyni ⁹Þegar hann var upp risinn árla hinn fyrsta dag vikunnar, birtist hann fyrst Maríu Magdalenu, en út af henni hafði hann rekið sjö illa anda. ¹⁰Hún fór og kunngjörði þetta þeim, er með honum höfðu verið og hörmuðu nú og grétu. ¹¹Þá er þeir heyrðu, að hann væri lifandi og hún hefði séð hann, trúðu þeir ekki.

LÚKASARGUÐSPJALL

Hann er upp risinn 24
¹En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin, sem þær höfðu búið. ²Þær sáu þá, að steininum hafði verið velt frá gröfinni, ³og þegar þær stigu inn, fundu þær ekki líkama Drottins Jesú. ⁴Þær skildu ekkert í þessu, en þá brá svo við, að hjá þeim stóðu tveir menn í leiftrandi klæðum. ⁵Þær urðu mjög hræddar og hneigðu andlit til jarðar. En þeir sögðu við þær: "Hví leitið þér hins lifanda meðal dauðra? ⁶Hann er ekki hér, hann er upp risinn. Minnist þess, hvernig hann talaði við yður, meðan hann var enn í Galíleu. ⁷Hann sagði, að Mannssonurinn skyldi framseldur verða í hendur syndugra manna og krossfestur, en rísa upp á þriðja degi." ⁸Og þær minntust orða hans, ⁹sneru frá gröfinni og kunngjörðu allt þetta þeim ellefu og öllum hinum. ¹⁰Þessar konur voru þær María Magdalena, Jóhanna og María móðir Jakobs og hinar, sem voru með þeim. Þær sögðu postulunum frá þessu. ¹¹En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki. ¹²Pétur stóð þó upp og hljóp til grafarinnar, skyggndist inn og sá þar líkklæðin ein. Fór hann heim síðan og undraðist það, sem við hafði borið.

Þær sem fóru að gröfini

 

JÓHANNESARGUÐSPJALL( Yochanan )

 Jesús krossfestur 

En hjá krossi Jesú stóðu móðir hans og móðursystir, María, kona Klópa, og María Magdalena. ²⁶Þegar Jesús sá móður sína standa þar og lærisveininn, sem hann elskaði, segir hann við móður sína: "Kona, nú er hann sonur þinn." ²⁷Síðan sagði hann við lærisveininn: "Nú er hún móðir þín." Og frá þeirri stundu tók lærisveinninn hana heim til sín.

 Gröfin tóm  20
¹Fyrsta dag vikunnar kemur María Magdalena til grafarinnar svo snemma, að enn var myrkur, og sér steininn tekinn frá gröfinni. ²Hún hleypur því og kemur til Símonar Péturs og hins lærisveinsins, sem Jesús elskaði, og segir við þá: "Þeir hafa tekið Drottin úr gröfinni, og vér vitum ekki, hvar þeir hafa lagt hann." Jesús birtist Maríu Magdalenu ¹¹En María stóð úti fyrir gröfinni og grét. Grátandi laut hún inn í gröfina ¹²og sá tvo engla í hvítum klæðum sitja þar sem líkami Jesú hafði legið, annan til höfða og hinn til fóta. ¹³Þeir segja við hana: "Kona, hví grætur þú?"  

svona hefur grafhýsið litið út sem efnaður maður Jósef keypti.

Maria systir mörtu

maria & Marta  með Jesú

 

 

Að velja Jesú á hverjum degi það er lykilinn

Að velja  Jesú á hverjum degi það er lykilinn & er oft  erfitt líka , En lifa einn dag í einu  eins biblían er boðar okkur að gera  . Yeshua rétta nafn hans á hebresku

FIMMTA  BÓK MÓSE

30

¹⁵Sjá, ég hefi í dag lagt fyrir þig líf og heill, dauða og óheill. ¹⁶Ef þú hlýðir skipunum Drottins Guðs þíns, þeim er ég legg fyrir þig í dag, að elska Drottin Guð þinn, ganga á hans vegum og varðveita skipanir hans, lög og ákvæði, þá munt þú lifa og margfaldast, og Drottinn Guð þinn mun blessa þig í landi því, er þú heldur nú inn í til þess að taka það til eignar.

Enok Sagan

Chapter 6

1 And it came to pass when the children of men had multiplied that in those days were born unto them beautiful and comely daughters.
2 And the angels, the children of the heaven, saw and lusted after them, and said to one another: 'Come, let us choose us wives from among the children of men
3 and beget us children.' And Semjaza, who was their leader, said unto them: 'I fear ye will not
4 indeed agree to do this deed, and I alone shall have to pay the penalty of a great sin.' And they all answered him and said: 'Let us all swear an oath, and all bind ourselves by mutual imprecations
5 not to abandon this plan but to do this thing.' Then sware they all together and bound themselves
6 by mutual imprecations upon it. And they were in all two hundred; who descended in the days of Jared on the summit of Mount Hermon, and they called it Mount Hermon, because they had sworn
7 and bound themselves by mutual imprecations upon it. And these are the names of their leaders: Samlazaz, their leader, Araklba, Rameel, Kokablel, Tamlel, Ramlel, Danel, Ezeqeel, Baraqijal,
8 Asael, Armaros, Batarel, Ananel, Zaq1el, Samsapeel, Satarel, Turel, Jomjael, Sariel. These are their chiefs of tens.

Chapter 7

1 And all the others together with them took unto themselves wives, and each chose for himself one, and they began to go in unto them and to defile themselves with them, and they taught them charms
2and enchantments, and the cutting of roots, and made them acquainted with plants. And they
3 became pregnant, and they bare great giants, whose height was three thousand ells: Who consumed
4 all the acquisitions of men. And when men could no longer sustain them, the giants turned against
5 them and devoured mankind. And they began to sin against birds, and beasts, and reptiles, and
6 fish, and to devour one another's flesh, and drink the blood. Then the earth laid accusation against the lawless ones.

Chapter 8

1 And Azazel taught men to make swords, and knives, and shields, and breastplates, and made known to them the metals of the earth and the art of working them, and bracelets, and ornaments, and the use of antimony, and the beautifying of the eyelids, and all kinds of costly stones, and all
2 colouring tinctures. And there arose much godlessness, and they committed fornication, and they
3 were led astray, and became corrupt in all their ways. Semjaza taught enchantments, and root-cuttings, 'Armaros the resolving of enchantments, Baraqijal (taught) astrology, Kokabel the constellations, Ezeqeel the knowledge of the clouds, Araqiel the signs of the earth, Shamsiel the signs of the sun, and Sariel the course of the moon. And as men perished, they cried, and their cry went up to heaven . . .

http://www.carm.org/lost/enoch.htm

The Book of Jasher Frá tíma Gamla testamentisins Dauðahafshandritin .

The Book of Jasher
Chapters 1 - 2

            The Book Of Jasher, or Sepir Ha Yasher in Hebrew, contains over 150,000 words or the equivalent of about 1/5 of the entire text in the 66 books of the Authorized King James Bible. It is an accepted ancient Hebrew manuscript, and is mentioned twice in the Bible. Although most people believe that a man named Jasher wrote the book, the Hebrew word Jasher means straight or upright, therefore, the translated name of this book would be The Book of the Straight or Upright, or the Upright or Correct Record.  
            We find mention of Jasher in Joshua 10: 12 Then spake Joshua to the LORD in the day when the LORD delivered up the Amorites before the children of Israel, and he said in the sight of Israel, Sun, stand thou still upon Gibeon; and thou, Moon, in the valley of Ajalon.13 And the sun stood still, and the moon stayed, until the people had avenged themselves upon their enemies. Is not this written in the book of Jasher? So the sun stood still in the midst of heaven, and hasted not to go down about a whole day. 14 And there was no day like that before it or after it, that the LORD hearkened unto the voice of a man: for the LORD fought for Israel.  The verse referred to in Joshua is Jasher 88:63. 
            Jasher is also mentioned in 2 Samuel 1:17 And David lamented with this lamentation over Saul and over Jonathan his son: 18 (Also he bade them teach the children of Judah the use of the bow: behold, it is written in the book of Jasher.) The Book of Jasher provides insight into the historical period from creation through the time of Joshua. This book has never actually been "lost"; it has been kept from public view for centuries and has been published very rarely until now. The Book of Jasher was said to have been found in Jerusalem during its capture by Titus. In 1840, many experts proclaimed the English translation of The Book of Jasher, in general, a correct translation from the Hebrew.
            The Book of Jasher also contains a more extensive and complete genealogical history than the Old Testament books of the King James Bible, along with some major insights into major Old Testament characters and the early biblical history.  We include this book in our online collection, with the confidence that it is one of the most valuable ancient Hebrew writings, equal in status to the other Old Testament books organized by the Emperor Constantine in the 4th Century AD.  

http://www.sacred-texts.com/chr/apo/jasher/index.htm

Bók Enoks

Frá timanum var þingið  í Jamnia (c. 90) var haldið, þessi bók hafði ekki verið  partur af    gyðinga   rítinguni. Fyrrum  kirkjufaðrinn  Tertullian skrifaði  c. 200 E.K. að Bók Enoks hafi verið hafnað af gyðingum útaf mörgum spádómum sem lýsti þeim Krist.  Margir af kirkju feðrunum voru  undir miklum  áhrifum  bókarinar, eða næstum allir – t.d.:  Justin Martyr, Irenaeus, Origen, Clement of Alexandria and Tertullian, bygði á þessar bók en í dag hefur hún haft talsverð áhrif á kristidómin.
En samt sem áður, sumir af seinni tíma kirkjufeðrunum afneituðu  henni sem ein af  canonísku ritunum. Sumir  jafnvel  ályktuðu Júdasar bréfið  ócanonískt, útaf  því að hann benti  á hana sem "Apokrýfar-rit” (Cf. Gerome, Catal. Script. Eccles. 4.).

Á fjórðu  öld  var þetta rit tekið útaf lista kristilegra ritverka.  Af öllum canonískum ritum,  þótti Enoksbók á fremur gráu svæði og var henni hafnað sem canonískt rit.   En féll í þann hóp rita sem voru talin merkileg og Guðleg.  Kristna kirkjan  (Réttrúnaðar  kirkjan í Eþíópíu) geymir ennþá ein kirkna Enoksbók í sinni biblíu útgáfu. Einnig hefur verið gefið út útgáfa af biblíunni sem geymir dauðahafshandritin.

Munkur að nafni August Dillmann prentaði bókina á áttundu öld eftir Krist, þá var hún þýdd yfir á Latínu.

FYRSTA  BÓK  MÓSE – GENESIS 6:1-4
Englar kvænast dætrum manna

1 Er mönnunum tók að fjölga á jörðinni og þeim fæddust dætur, 2sáu synir Guðs, að dætur mannanna voru fríðar, og tóku sér konur meðal þeirra, allar sem þeim geðjuðust.
3 Þá sagði Drottinn: "Andi minn skal ekki ævinlega búa í manninum, með því að hann einnig er hold. Veri dagar hans nú hundrað og tuttugu ár."
4 Á þeim tímum voru risarnir á jörðinni, og einnig síðar, er synir Guðs höfðu samfarir við dætur mannanna og þær fæddu þeim sonu. Það eru kapparnir, sem í fyrndinni voru víðfrægir.

Þarna er afleiðing á synd englanna sem varð til þess að risarnir gengu á jörðinni fyrir þeirra tilstillann. Risanir voru kallaðir  “Nephilim” (Genesis) eða  Anakim/Anak (risanir ) þessu  er lýst  í Enoksbók.

 

 

Enoksbók 7:1-7
" 1 And all the others together with them took unto themselves wives, and each chose for himself one, and they began to go in unto them and to defile themselves with them, and they taught them charms
2and enchantments, and the cutting of roots, and made them acquainted with plants. And they
3 became pregnant, and they bare great giants, whose height was three thousand ells: Who consumed
4 all the acquisitions of men. And when men could no longer sustain them, the giants turned against
5 them and devoured mankind. And they began to sin against birds, and beasts, and reptiles, and
6 fish, and to devour one another's flesh, and drink the blood. Then the earth laid accusation against the lawless ones."
Hún fjallar einnig um  fallna engla, en aðalleg er átt við englilinn Azâzêl:

Enoksbók 8:1-3
" 1 And Azazel taught men to make swords, and knives, and shields, and breastplates, and made known to them the metals of the earth and the art of working them, and bracelets, and ornaments, and the use of antimony, and the beautifying of the eyelids, and all kinds of costly stones, and all 2 colouring tinctures. And there arose much godlessness, and they committed fornication, and they 3 were led astray, and became corrupt in all their ways. Semjaza taught enchantments, and root-cuttings, 'Armaros the resolving of enchantments, Baraqijal (taught) astrology, Kokabel the constellations, Ezeqeel the knowledge of the clouds, Araqiel the signs of the earth, Shamsiel the signs of the sun, and Sariel the course of the moon. And as men perished, they cried, and their cry went up to heaven…”

Hér er svo Enoksbók í heild sinni

Að mínu mati er þetta eitt merkasta trúarrit sem er utan hinnar hefðbundnu trúarrita. Enoksbók gefur ákveðna innsýn á ástæðum Nóaflóðsins og lýsir einnig stöðu samfélagsins á þeim tíma sem Nói var á lífi. Einnig útskýrir hún þó nokkuð um störf og sýslan englanna, sem segir okkur að ekkert er skapað í tilgangsleysu af Guði, þeir höfðu sín hlutverk eins og aðrir.

Dauðahafshandritin

Langt inn í hellunum í Qumran eru þannig ekki aðeins elstu þekktu handrit Gamla testamentisins á hebresku, heldur einnig að öllum líkindum eru  þau  elstu handrit  sem hafa fundist   þar á meðal má nefna  the Book Of Enoch &  The Book Of  Jubbilees    & hin duldu handrit dead sea scroll  voru  uppgötvuð á  milli 1947-1956 í  11 helli (5 í ... Inn í  helli 3, (ekki aðeins  fundust þau grísku úr helli 7.p.s fer betur í þau  seinna .safn  á 800-900  skjölum handritum .http://www.bl.uk/onlinegallery/sacredtexts/deadseascrolls.htmlhtml

The Book of Jubilees

From "The Apocrypha and Pseudepigrapha of the Old Testament"
R.H. Charles
Oxford: Clarendon Press, 1913

INTRODUCTION

1. SHORT ACCOUNT OF THE BOOK.

 

 

The Book of Jubilees is in certain limited aspects the most important book in this volume for the student of religion. Without it we could of course have inferred from Ezra and Nehemiah, the Priests' Code, and the later chapters of Zechariah the supreme position that the law had achieved in Judaism, but without Jubilees we could hardly have imagined such an absolute supremacy as finds expression in this book. This absolute supremacy of the law carried with it, as we have seen in the General Introduction, the suppression of prophecy -at all events of the open exercise of the prophetic gifts. And yet these gifts persisted during all the so-called centuries of silence-from Malachi down to N.T. times, but owing to the fatal incubus of the law these gifts could not find expression save in pseudepigraphic literature. Thus Jubilees represents the triumph of the movement, which had been at work for the past three centuries or more.

And yet this most triumphant manifesto of legalism contained within its pages the element that was destined to dispute its supremacy and finally to reduce the law to the wholly secondary position that alone it could rightly claim. This element of course is apocalyptic, which was the source of the higher theology in Judaism, and subsequently was the parent of Christianity, wherein apocalyptic ceased to be pseudonymous and became one with prophecy.

The Book of Jubilees was written in Hebrew by a Pharisee between the year of the accession of Hyrcanus to the high priesthood in 135 and his breach with the Pharisees some years before his death in 105 B.C. It is the most advanced pre-Christian representative of the midrashic tendency, which has already been at work in the Old Testament Chronicles. As the Chronicler had rewritten the history of Israel and Judah from the basis of the Priests' Code, so our author re-edited from the Pharisaic standpoint of his time the history of events from the creation to the publication, or, according to the author's view, the republication of the law on Sinai. In the course of re-editing he incorporated a large body of traditional lore, which the midrashic process had put at his disposal, and also not a few fresh legal enactments that the exigencies of the past had called forth. His work constitutes an enlarged Targum on Genesis and Exodus, in which difficulties in the biblical narrative are solved, gaps supplied, dogmatically offensive elements removed, and the genuine spirit of later Judaism infused into the primitive history of the world. His object was to defend Judaism against the attacks of the hellenistic spirit that had been in the ascendant one generation earlier and was still powerful, and to prove that the law was of everlasting validity. From our author's contentions and his embittered attacks on the paganisers and apostates, we may infer that Hellenism had urged that the levitical ordinances of the law were only of transitory significance, that they had not been observed by the founders of the nation, and that the time had now come for them to be swept away, and for Israel to take its place in the brotherhood of the nations. Our author regarded all such views as fatal to the very existence of Jewish religion and nationality. But it is not as such that he assailed them, but on the ground of their falsehood. The law, he teaches, is of everlasting validity. Though revealed in time it was superior to time. Before it had been made known in gundry portions to the fathers it had been kept in heaven by the angels, and to its observance henceforward there was no limit in time or in eternity.

Writing in the palmiest days of the Maccabean dominion,in the high-priesthood of John Hyrcanus, looked for the immediate advent of the Messianic kingdom. This kingdom was to be ruled over by a Messiah sprung, not from Levi -that is, from the Maccabean family, as some of his contemporaries expected- but from Judah. This kingdom would be gradually realized on earth, and the transformation of physical nature would go hand in hand with the ethical transformation of man till there was a new heaven and a new earth. Thus, finally, all sin and pain would disappear and men would live to the age of 1,000 years in happiness and peace, and after death enjoy a blessed immortality in the spirit world.

2. VARIOUS TITLES OF THE BOOK.

Our book was known by two distinct titles even in Hebrew. (a) Jubilees

(b) The Little Genesis

(c) Apocalypse of Moses and other alleged names of the book.

(a) Jubilees. This appears from Epiphanius (Haer. xxxix. 6) to have been its usual designation. It is found also in the Syriac Fragment entitled 'Names of the Wives of the Patriarchs according to the Hebrew Book of Jubilees,' first published by Ceriani, Mon. sacra et profana, ii. 1.9-10, and reprinted by the present writer in his edition of The Ethiopic Version of the Hebrew Book of Jubilees. This name admirably describes the book, as it divides into jubilee periods of forty-nine years each the history of the world from the creation to the legislation on Sinai. The writer pursues a perfectly symmetrical development of the heptadic system. Israel enters Canaan at the close of the fiftieth jubilee, i.e. 2450.

(b) The Little Genesis. The epithet 'little' does not refer to the extent of the book, for it is larger than the canonical Genesis, but to its character. It deals more fully with details than the biblical work. The Hebrew title was variously rendered in Greek. 1 [(Gk.) he lepte Genesis (or Lepte Genesis)] as in Epiphanius, Syncellus, Zonaras, Glycas. 2 [(Gk.) he Leptogenesis] in Didymus of Alexandria and in Latin writers, as we may infer from the Decree of Gelasius. 3 [Gk.) ta lepta geneseos] in Syncellus. 4 [(Gk.) Mikrogenesis] in Jerome, who was acquainted with the Hebrew original.

(c) 1 The Apocalypse of Moses.

2 The Testament of Moses.

3 The Book of Adam's Daughters.

4 The Life of Adam.

1 The Apocalypse of Moses. This title had some currency in the time of Synceflus (see i. 5, 49). It forms an appropriate designation since it makes Moses the recipient of all the disclosures in the book. 2 The Testament of Moses. This title is found in the Catena of Nicephorus, i. 175, where it precedes a quotation from x. 21 of our book. It has, however, nothing to do with the Testament of Moses, which has become universally known under the wrong title -the Assumption of Moses. Ronsch and other scholars formerly sought to identify Jubilees with this second Testament of Moses, but this identification is shown to be impossible by the fact that in the Stichometry of Nicephorus 4,300 stichoi are assigned to Jubilees and only 1100 to this Testament of Moses. On the probability of a Testament of Moses having been in circulation -which was in reality an expansion of Jubilees ii-iii see my edition of Jubilees, p. xviii. 3 The Book of Adam's Daughters. This book is identified with Jubilees in the Decree of Gelasius, but it probably consisted merely of certain excerpts from Jubilees dealing with the names and histories of the women mentioned in it. Such a collection, as we have already seen, exists in Syriac, and its Greek prototype was used by the scribe of the LXX MS. no.135 in Holmes and Parsons' edition. 4 The Life of Adam. This title is found in Syncellus i. 7-9. It seems to have been an enlarged edition of the portion of Jubilees, which dealt with the life of Adam.

http://www.ccel.org/ccel/charles/otpseudepig/jubilee/1.htm